Mali samotni

Co czuje mały samotny?

– Smutek － dotyk bólu, który co chwilę wdziera się do serca... Przecież próbuje w różny sposób zwrócić na siebie uwagę, a nie otrzymuje troski i uwagi. Z każdą próbą dotyka go nowy ból odrzucenia.

– Zagubienie – nie wie, czyj jest i do kogo należy. Nie może więc także należeć do siebie samego.

– Lęk. Nie ma poczucia bezpieczeństwa. Czuje się jak pyłek zagubiony w wielkim świecie i nie wie, co stanie się za chwilę, jutro... Boi się pokazać swoje myśli, uczucia, pragnienia... Lęka się kolejnego odrzucenia.

– Pojedynczość. Czuje się inny, nieważny, niepotrzebny, absolutnie bezwartościowy. Gdyby umiał się nazwać, powiedziałby o sobie: „Jestem mały nikt!”.

– Poczucie winy! Ma wrażenie, że zabiera innym czas, spokój, przestrzeń życia. Czuje się winny temu, że jest (jego zdaniem!) ciężarem dla otoczenia. Ciężarem, który nie zasługuje na uwagę, bo... jest w nim tyle zła, że nikt nie odważy się takiego pokochać.

– Złość! Czasem sobie jej nie uświadamia, ale krzyczy, atakuje i bije, żeby zwrócić na siebie uwagę, żeby powiedzieć: Jestem, żyję, potrzebuję was i waszej troski!