Pomóż mi!

Pomoc duszpasterska chorym umierającym objawia się głównie w trzech podstawowych formach: rozmowie, głoszeniu Słowa Bożego, modlitwie i udzielaniu Sakramentów Świętych^[11].

Pomoc duchowa, oprócz ogromnego znaczenia dla chorego, ma bardzo rozległy charakter. Pomoc taka, udzielana przez księdza, skierowana jest na:

– wsparcie pacjenta w chorobie, cierpieniu, oczekiwaniu na diagnozę,

– wsparcie duchowe rodziny chorego,

– ukazanie sensu choroby, cierpienia i śmierci,

– pomoc w nawiązaniu kontaktu osobowego,

– pomoc w radzeniu sobie w zaistniałej sytuacji i miejscu,

– pomoc w likwidowaniu negatywnych postaw wobec siebie i innych,

– udzielenie pomocy psychicznej i duchowej potrzebującym,

– wsparcie wszystkich członków zespołu opiekującego się chorym^[12].

Opieka duchowa opiera się na udzielaniu wsparcia, pomocy w rozwiązywaniu zaistniałego problemu i przeżyciu go w sposób dojrzały. Chory w swym szeroko pojętym cierpieniu wymaga osoby umiejącej sprostać jego potrzebom, których treść zawiera się w czterech hasłach stosowanych w opiece paliatywnej. Są nimi:

– Nie opuszczaj mnie!

– Wysłuchaj mnie!

– Pomóż mi!

– Delikatnie dotykaj mojej duszy! ^[13].

Świadomość utraty sił życiowych, oczekiwanie w niepewności na nieuniknione cierpienie, osamotnienie, objawy terminalne choroby powodują, że opieka duchowa odgrywa ogromną rolę. Właściwie przygotowana forma pomocy, odpowiednie traktowanie chorego i poczucie (lub odbudowanie) wartości człowieka sprawiają, że ostatni okres życia pozwala przynajmniej na częściowe pogodzenie się z chorobą i spokojne oczekiwanie na śmierć.

Mieczysław Biernat – wicedyrektor Prywatnego Liceum Ogólnokształcącego dla Młodzieży nr 1, nauczyciel w Prywatnym Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych w Sochaczewie.

---

^[10] Zob. tamże, s. 301-302.
^[11] Gretkowski A.,Ból i cierpienie, Wydawnictwo Naukowe „NOVUM”, Płock 2003, s. 250.
^[12] Gretkowski A., Poradnictwo pastoralne w szpitalach i domach opieki społecznej,,Miesięcznik Pasterski Płocki”, nr 3 (1988), s. 324; Analizę posługi kapelana szpitalnego przedstawia: Augustynowicz J., Cierpienie przeżywać z Chrystusem, Tygodnik Katolicki „Niedziela”, nr 6 (116), 1997, s. 1-2.
^[13] Wojtulewicz T., Rola psychologa przy chorych umierających, [w:] Eutanazja a opieka paliatywna, Katolicki Uniwersytet Lubelski i Akademia Medyczna w Lublinie, Lublin 1996, s. 138.