Powołanie w służbie wspólnoty Kościoła

Tydzień Modlitw o Powołania do Kapłaństwa i Życia Konsekrowanego jest okazją do refleksji nad tajemnicą powołania człowieka. Kościół jest bowiem społecznością ludzi powołanych: jako dzieci Boże wszyscy jesteśmy powołani do świętości, choć każdy z nas ma własną, wyznaczoną mu przez Boga drogę życia.

Ziarno, które trzeba pielęgnować

Pewien mędrzec rozwiązał problem, z którym stary król nie mógł sobie poradzić przez wiele lat. W dowód wdzięczności otrzymał niezwykły dar: złote ziarenko, z którego kiedyś wyrośnie złote drzewo, rodzące złote owoce.

Aby tak się stało, mędrzec musiał spełnić trudne warunki, najpierw wykopać głęboki dół własnymi rękami, bez użycia jakichkolwiek narzędzi. Ranił sobie palce kamieniami, ale zaciskał zęby i kopał dalej, aż nadeszła chwila, gdy złożył je w ziemi. Wyjątkowe ziarenko trzeba było podlewać wodą ze srebrnego źródła, oddalonego o wiele kilometrów. Zatem co kilka dni mędrzec przemierzał tę odległość, w upale i w chłodzie, by przynieść ciężki dzban pełen srebrnej wody. Nie uskarżał się jednak, wiedział, że warto podjąć trud i nawet największe wysiłki, by cenny dar wydał wspaniałe owoce.

Każdy z nas – ludzi też otrzymał złote ziarenko od Boga, bez żadnej naszej zasługi. Byliśmy wtedy niemowlakami, ale to nie przeszkodziło Panu Bogu złożyć je w głębi naszych serc. W miarę dorastania małe ziarenko Bożego życia zaczęło w nas szeptać: „pozwól mi się rozwijać, mam w sobie ogromną moc przemiany, tylko zechciej z niej skorzystać. Bóg mieszka w tobie pozwól, by przeniknął całe twoje życie”.

Tak rodzi się powołanie

Wielu ludzi uważa dziś, że życie to tylko przygoda dokonująca się w czasie – coś, co realizuje się samoczynnie w oparciu o to, co się posiada. Tymczasem według wiary, życie to realizacja powołania, które jest zarazem darem i zadaniem dla człowieka.

Powołanie jest darem Bożym darmo danym do spełnienia określonych zadań. Jest ono wewnętrzną inspiracją i wewnętrznym poruszeniem człowieka przez łaskę. Zawiera w sobie wybór i wezwanie – propozycję Boga oraz uzdolnienie do wypełnienia proponowanych zadań. Ze strony człowieka wymaga ono przyjęcia wezwania i dawania odpowiedzi. Każde powołanie ma charakter dialogu między powołującym Bogiem a powoływanym człowiekiem.