Prorok we własnym kraju

Tylko Niepokalana

Zachowało się wiele świadectw opowiadających o heroicznej wierze ojca Stanisława, oraz o niezwykłej skuteczności jego modlitwy wstawienniczej. Współcześni Papczyńskiemu opowiadali też o skutecznych przepowiedniach oraz ekstatycznych wizjach czyśćca i cierpieniach dusz czyśćcowych, jakich doświadczał ów niezwykły zakonnik. Nic zatem dziwnego, że nazywano go „Cudotwórcą i prorokiem”, a o jego świętości przekonany był sam król Jan III Sobieski.

Cuda nie skończyły się jednak wraz ze śmiercią założyciela zgromadzenia Marianów. W 1964 r. komisja historyczna zebrała 353 listy pochodzące tylko z lat 1932-64, w których opisane zostały liczne łaski uzyskane dzięki pośrednictwu ojca Stanisława. Mowa jest w nich m.in. o wyleczeniu z chorób, poprawie zdrowia, wysłuchaniu próśb, skutecznej pomoc w trudnych sytuacjach życiowych i duchowych rozterkach.
Jednak tym, co najbardziej uderza w całym świątobliwym życiu ojca Stanisława, nie są wcale liczne cuda, jakie dokonały się za przyczyną zakonnika, ale jego niezwykłe umiłowanie Niepokalanej.

„Wierzę we wszystko, w co wierzy święty Kościół rzymski..., a przede wszystkim wyznaję, że Najświętsza Matka Boża Maryja została poczęta bez zmazy pierworodnej” – pisał ojciec Papczyński już na dwa wieki (!) przed ogłoszeniem dogmatu o Niepokalanym Poczęciu.

Wzorem dawnych rycerzy uczynił też ślub krwi, wyrażając gotowość oddania własnego życia w obronie czci, jaką cieszyła się Matka Najświętsza dzięki Niepokalanemu Poczęciu.

Od niego pochodzi też mariańska formuła: „Niepokalane Poczęcie Maryi Dziewicy niech będzie naszym zbawieniem i obroną”.

Cud siódmego tygodnia

Już dziś jednak Ojciec Stanisław Papczyński nazywany bywa patronem dzieci nienarodzonych. A wszystko za sprawą cudu dokonanego za jego przyczyną w 2001 roku. U młodej matki, będącej w 7-8 tygodniu ciąży, stwierdzono obumarcie płodu i postawiono diagnozę „poronienia wewnętrznego”. Nieoczekiwanie jednak po kilku dniach okazało się, że serce dziecka bije, a niecałe siedem miesięcy później urodziło się ono zdrowe i pełne sił. Kościół uznał, że „ożywienie ciąży” dokonało się właśnie za wstawiennictwem ojca Stanisława, do którego pomocy w czasie dramatycznych chwil uciekała się rodzina owej kobiety.