Zestresowane dziecko

Na początku warto przypomnieć, że pewien poziom stresu jest w życiu niezbędny, ponieważ pobudza nas do działania, zatem nieprawdą jest, że trzeba go całkowicie i za wszelką cenę eliminować. Nauka i obowiązki domowe są dla dziecka niewątpliwie stresujące, jednak stanowią właśnie ten pozytywny bodziec mobilizacyjny. Nie należy zatem w imię pomocy pobłażać dziecku w tym zakresie. Z drugiej strony nadmierny stres ma działanie paraliżujące – powoduje apatię wynikającą z poczucia, że cokolwiek się zrobi - nie polepszy się. Dlatego warto pracować nad eliminowaniem niepotrzebnych przyczyn stresu.

Każda zmiana jest źródłem stresu

W latach 70. T. Holmes i R. Rahe stwierdzili, że każda zmiana jest źródłem stresu i stworzyli ranking wydarzeń, które skumulowane w czasie mogą doprowadzić do zagrożenia zdrowia. Skala ta dotyczyła dorosłych, jednak późniejsze badania wykazały, że podobną skalę można stworzyć dla dzieci. Co więcej - dzieci silniej niż dorośli przeżywają zmiany. Dlatego np. rozwód rodziców dla ich dzieci jest przeżyciem o wiele bardziej niszczącym. Oczywiście dzieci różnią się między sobą stopniem wrażliwości na zmiany, jednak można wyróżnić szereg uniwersalnych stresorów. Są to: rozwód rodziców, śmierć lub poważna choroba członka rodziny, choroba własna, rozpoczęcie lub zmiana szkoły, przeprowadzka, powiększenie się rodziny, kłótnie w domu, zmiana wychowawcy, nowa grupa towarzyska, zmiana godzin snu, sposobu odżywiania, zakresu obowiązków domowych.

Stały rozkład dnia

Jeżeli przynajmniej kilka z tych zdarzeń miało miejsce w ciągu ostatniego roku, należy eliminować dodatkowe zmiany. Najprościej osiągnąć to wprowadzając stały, przewidywalny rozkład dnia – stała pora obiadu, odrabiania lekcji, określony „rytuał” wieczorny – np. kolacja, kąpiel, wspólne czytanie, modlitwa. Te zaś zmiany, które da się przewidzieć, warto zaplanować, tak by następowały stopniowo.