Po stronie życia

Stąd Wasza płyta – łagodna w warstwie muzycznej, bezkompromisowa w tekstowej. Nie boicie się poruszać tak ważnych i niewygodnych tematów.

Grzegorz: Na płycie jest utwór „Pokochać Ciebie”, w którym opisana jest historia chorego dziecka porzuconego przez rodziców w szpitalu. Kiedy znajdują się rodzice adopcyjni, zdecydowani, by je zabrać do domu, dziecko umiera. To jest historia smutna i przerażająca, ale i dająca do myślenia, bo napisana na podstawie prawdziwego zdarzenia. Skoro na nas ona tak działa, to co dopiero na matki?

W kawałku „Ja pragnę żyć” nienarodzone dziecko mówi do matki: „ja wiem, że mnie nie zabijesz”. Podnoszą się od razu głosy ekspertów, dlaczego zabijesz? Przecież nie wiadomo, czy to już jest człowiek? Odpowiedzią jest rozpacz matki, gdy ta poroni.

Czy byłaby w takim stanie, gdyby nie nosiła pod sercem kogoś ważnego? Przez poronienie czy aborcję matka nie traci ziarenka, nie łamie paznokcia, a traci dziecko! To jest odpowiedź na toczące się debaty dotyczące tego, w którym momencie rozpoczyna się życie. Nikt z nas tego nie wie, ale jeśli mamy wątpliwości, zawsze stawajmy po stronie życia.

Grzegorzu, wspomniałeś o debacie na temat życia. Wasza płyta idealnie się w tę toczącą się dyskusję wstrzeliła...

Julia: O wydaniu tej płyty zaczęliśmy myśleć jeszcze przed wyborami Baracka Obamy na prezydenta USA. Dostawaliśmy wtedy SMS-y z informacjami, że Obama planuje wprowadzić ustawę aborcyjną, że amerykańskie nastolatki będą mogły przerywać ciążę w majestacie prawa bez zgody rodziców.
Łatwo zarządza się życiem za pomocą ustaw uchwalanych przez decydentów. Ale nie mówi się o tym, jak rodzice dramatycznie walczą o dziecko śmiertelnie chore, jak zapożyczają się, biorą kredyty, zastawiają domy, sprzedają wszystko, by przedłużyć swojej córce czy synowi życie o kolejne dwa, trzy, pięć dni, bo nasze państwo nie za wszystko płaci. A przecież łatwo rzucać frazesy, że aborcja to zabieg, jak wyrwanie zęba... że dziecko to tylko probówka...

Grzegorz: Te utwory powstały oczywiście dużo wcześniej, ale stwierdziliśmy, że skoro toczy się dyskusja na temat życia, to niech ujrzą one światło dzienne i będą w tej dyskusji naszym głosem. A ponieważ w naszym otoczeniu mieliśmy mnóstwo takich historii, postanowiliśmy je przekazać szerzej.