Ochrzcić antenę

Taniec i humor

Dzieci uwielbiają śpiewać, tańczyć. Najlepszym potwierdzeniem tych słów jest sukces zarówno ewangelizacyjny, jak i medialny „Arki Noego”.

„Arka Noego” dokonała kilku niezwykłych rzeczy, ale przede wszystkim zmieniła oblicze piosenki religijnej. Takiego wesołego katolicyzmu zawsze u nas brakowało. Duże doświadczenie na tym polu ma biskup Antoni Długosz, który takie właśnie piosenki wprowadził do programu „Ziarno”.

Na początku humor i rozrywka stanowiły duży problem realizacyjny. Nawet jeśli w scenariuszu zawarta była humorystyczna propozycja, nie udawało się jej w pełni zrealizować, ponieważ z chwilą włączenia kamer dzieci przestawały być swobodne i spontaniczne.

Przybierały postawę „idealnego dziecka i katolika”. Tematy religijne wydają się dzieciom do tego stopnia czymś wzniosłym i poważnym, że gdy w czasie jednego z nagrań proszono chłopca, by się uśmiechnął podczas swojej kwestii, odpowiedział: „ale przecież to program religijny”.

Przed twórcami scenariusza pojawiło się pytanie: czy program religijny może być rozrywkowy i czy program rozrywkowy może skutecznie spełniać funkcję ewangelizacyjną? Jednocześnie badania wykazywały, że dzieci chcą się śmiać i że najbardziej bawi je humor sytuacyjny.

Autorzy wymyślili więc postać Dyzia, uroczego lenia z własnymi poważnymi problemami, z którym może identyfikować się wielu odbiorców. W stworzonym specjalnie na te potrzeby „gabinecie lekarskim”, „Doktorek” leczy raczej z głupoty niż z fizycznych dolegliwości.

Program w pełni realizuje misję nadawcy publicznego,
nienastawionego na komercję i łatwy zysk – ale na kształtowanie właściwych postaw u dzieci, przygotowanie ich do życia w społeczeństwie obywatelskim, ukształtowanie w nich wrażliwości na sztukę i kulturę oraz na potrzeby drugiego człowieka.

Program „bezpieczny”

Z całą pewnością można stwierdzić, iż „Ziarno” to program „bezpieczny” – nie wprowadzający agresji czy chaosu w psychikę dzieci – jasno wskazujący pozytywne wzory zachowań. Nie nastawiony na tak zwany modny dziś i występujący w programach dla dzieci i młodzieży luz. Tu łatwo można odróżnić dobro od zła, uczyć się odpowiedzialności za własne czyny oraz podejmowane decyzje.

Wszystkie wyżej wymienione czynniki odróżniają go na korzyść od innych programów dziecięcych i są właśnie tymi elementami, które przyciągają widzów przed telewizory w każdą sobotę rano.

*****

Lidia Lasota - 12 lat pracuje w Redakcji Programów Katolickiej Telewizji Polskiej. Autorka scenariuszy i redaktor odpowiedzialnym za telewizyjny program „Ziarno”.
Absolwentka Filologii Polskiej i Dziennikarstwa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz marketingu politycznego i medialnego Wyższej Szkoły Zarządzania i Marketingu w Warszawie.

Współpracuje z Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, gdzie prowadzi zajęcia z adeptami dziennikarstwa. Najważniejsze nagrody: Totus Medialny im. Biskupa Jana Chrapka w 2001 r., Nagroda Rady Programowej TVP za program, który najlepiej pełnił misję nadawcy publicznego w 2001 r., Trzecia Nagroda na Festiwalu Filmów Katolickich w Niepokalanowie w 2002 r., I nagroda za najlepszy program telewizyjny na Festiwalu Filmów Katolickich w Niepokalanowie w roku 2007.