Pryscylla i Akwila

W Efezie owocnie oddawali się duszpasterstwu, jednak już dwa lata później Paweł pozdrawiał ich jako gospodarzy Kościoła w Rzymie, wspominając z uznaniem, że narażali swoje życie dla niego (Rz 16, 4). Możliwe jest, że także oni byli w Efezie zamieszani w rozruchy związane z Pawłem (Dz 19, 21nn). Ponieważ w międzyczasie zmarł Klaudiusz, wrócili do swojego starego domu w Rzymie (którym prawdopodobnie pod ich nieobecność opiekowali się ich przyjaciele) i mogli go ponownie od razu oddać do dyspozycji Kościoła.

Jak widać, nie prowadzili ustabilizowanego życia. Trzykrotnie zaczynali od zera.

Nie sami

Nie byli wyjątkiem. Podobnie jak oni, także inne pary małżeńskie w Rzymie angażowały się wspólnie w Kościele. W Liście do Rzymian Paweł pozdrawia Filologa i Julię, Nereusza i jego siostrę (Rz 16, 15) oraz podobną do Pryscylli i Akwili parę małżeńską – Żydów, nawróconych wcześniej od Pawła, znoszących wspólnie z nim prześladowania: Pozdrówcie Andronika i Junię, moich rodaków i współtowarzyszy więzienia, którzy się wyróżniają między apostołami, a którzy przede mną przystali do Chrystusa (Rz 16, 7). Andronik należał widocznie do tych apostołów, którzy tak jak św. Piotr mieli żony. Co więcej, Andronik razem ze swoją żoną tworzyli także jedność w Chrystusie. Wiele wskazuje na to, iż nasi bohaterowie wkroczyli na drogę wiary chrześcijańskiej dzięki takim parom małżeńskim. Chyba dlatego wspólna, małżeńska działalność dla szerzenia wiary była dla nich czymś oczywistym. W naszych czasach wydaje się ona dużo mniej oczywista.

***

Ks. Jacek Siepsiak – jezuita, wieloletni duszpasterz akademicki. Formację zakonną odbył między innymi w Krakowie, Neapolu, Rzymie i w Sydney.