Ewangelia i Realpolitik

– Obecnie to Stowarzyszenie jest największą przeszkodą w rozmowach Watykanu z Pekinem – ocenia jezuita Bernardo Cervellera, redaktor naczelny agencji AsiaNews. To działalność Stowarzyszenia doprowadziła do wyświęcenia w 2006 r. trzech biskupów bez zgody Papieża, co naruszało istniejącą od lat niepisaną umowę.

Obserwatorzy ożywili się, gdy w Boże Narodzenie Papież pozdrowił chińskich katolików, a 8 stycznia w przemówieniu do korpusu dyplomatycznego nazwał Kościoły azjatyckie „wspólnotami niewielkimi, ale żywotnymi, które pragną mieć prawo do tego, aby żyć i działać w klimacie wolności religijnej". – Ale tak naprawdę Papież ani w piśmie, ani słowie nie wypowiedział się jeszcze znacząco na temat Kościoła w Chinach – zauważa ks. Malek. – Może to znak bezradności albo braku pomysłu na ofensywę. Jednak obecna narada w Watykanie z pewnością służyła wypracowywaniu postawy wobec Chin. Może Papież uważa, że trzeba wrócić do tej normalizacji de facto i w ten sposób wspierać Kościół chiński w jego rozwoju, bez rozwiązań de iure, czyli oficjalnych stosunków – zastanawia się ks. Malek. – Na taki kompromis, jak rezygnacja z wpływu na mianowanie biskupów, nie może być przecież mowy.

Rozmowom z Pekinem ma sprzyjać powstanie w Rzymie stałej komisji ds. stosunków z Chinami. Prace nad jej powołaniem zapowiedział po powrocie z Watykanu biskup Hongkongu kard. Joseph Zen Ze-kiun.

Pomijając sferę dyplomatyczną, Kościół powszechny ma duże możliwości wspomagania chińskich duchownych. – Możemy otworzyć dla niech nasze uczelnie, wydawać ich publikacje. Niech piszą u nas doktoraty – wymienia ks. Klejnowski-Różycki.

– W Polsce dysponujemy doświadczeniami Kościoła, który żył w komunizmie – dodaje ks. Malek. – Możemy je przekazać i przygotować chińskich katolików na okres postkomunistyczny. Bo mocno wierzę, że on w końcu nastąpi. A przy okazji – dodaje – kontakty z Chińczykami nas wzbogacą, pomogą nam wyjść z zapatrzenia w siebie i swoje problemy.