Przegrana młodość

Co robić?

Znając najczęściej występujące przyczyny wchodzenia młodych w świat przestępczości, powinniśmy zintegrować siły, pomysły i działania, by w tak ważnej i wspólnej sprawie, jaką jest wychowanie młodego człowieka, działać razem na płaszczyźnie prewencyjnej, tak by nie dopuścić do powstawania i pogłębiania zachowań przestępczych.

Najważniejsza wydaje się pomoc rodzinie dysfunkcyjnej w wypełnianiu jej podstawowych zadań i wspieranie jej w przezwyciężaniu trudności wychowawczych. Pomoc udzielana z delikatnością i wyczuciem często otwiera oczy rodzicom lub opiekunom prawnym na pojawiające się problemy niedostosowania społecznego ich dzieci. Ważne są wspólne spotkania i rozmowy rodziców, wychowawców i nauczycieli.
Nasze działania muszą budzić zaufanie, powinny charakteryzować się mądrością i wyrazistością. Musimy zauważyć w każdym – nawet najtrudniejszym wychowanku – zalety, nie wolno nam pomijać słabych.

Trzeba częściej używać pochwał, zauważyć nawet najmniejszy wysiłek trudnego dziecka, motywować, bardziej nagradzać niż karać, wymagać poprzez wskazywanie perspektyw, dodawać odwagi. Dziecko wychowuje się właściwie, gdy jest kochane i akceptowane, gdy otoczone zostaje życzliwością i dobrocią. Nie wolno nam nieustannie go piętnować, obrażać, gniewać się na nie, trzeba umieć widzieć dobro i na nim budować.

Także szkoła powinna stawać się bardziej przyjazna. Szczególnie dzieciom sprawiającym trudności trzeba okazać więcej ciepła, troski, poświęcić im czas. Musimy uwierzyć w ich możliwości. Jeśli nie odbudujemy w sobie wiary w dzieci i młodzież, to najlepsze nawet rozwiązania prawne, profilaktyczne, systemowe nie przyniosą żadnego rezultatu.

Inny ważny element prewencyjny to powrót do mądrego zagospodarowania czasu wolnego po zajęciach lekcyjnych poprzez sport, muzykę, naukę, zabawę. Jest to najlepszy środek na nudę i na szukanie zajęcia w grupach nieformalnych.

Najlepsze efekty zauważa się wówczas, kiedy poszczególne podmioty odpowiedzialne za młodego człowieka (rodzice, wychowawcy, nauczyciele, pedagodzy środowiskowi, władze lokalne, placówki oświatowe, sądy rodzinne, placówki pomocy społecznej, policja) działają wspólnie, tworząc systemy diagnozy, profilaktyki i pomocy dzieciom i młodzieży.