Koncepcja czterech Filarów Życia, jakimi są: miłość, prawda, wolność i granice, powstała na bazie doświadczeń z kilkuletniej pracy w poradnictwie rodzinnym, pracy terapeutycznej oraz pracy warsztatowej z różnymi (wiekowo i zawodowo) grupami odbiorców. Zeszyty Karmelitańskie, 3/2008
Budowanie małżeństwa, a tym samym wierności w małżeństwie można oprzeć na czterech wzajemnie się uzupełniających filarach.
Koncepcja czterech Filarów Życia, jakimi są: miłość, prawda, wolność i granice, powstała na bazie doświadczeń z kilkuletniej pracy w poradnictwie rodzinnym, pracy terapeutycznej w programie NEST (dla osób doświadczających następstw przemocy, zaniedbania oraz strat ciąży) oraz pracy warsztatowej z różnymi (wiekowo i zawodowo) grupami odbiorców.
Żyję w miłości, w prawdzie, w wolności i w granicach
Buduję relacje z innymi w miłości, w prawdzie, w wolności i w granicach
Wychowuję w miłości, w prawdzie, w wolności i w granicach
Analogii do czterech filarów można szukać w nauce społecznej Kościoła, w dziełach Jana Pawła II, w koncepcjach różnych autorów na temat życia i wychowania. Wykorzystywanie jednak tej koncepcji na wykładach i warsztatach od ponad 3 lat pokazuje, że takie jej sformułowanie jest dla odbiorców nowatorskie ze względu na przejrzystość i zawartość praktycznych wskazówek możliwych do wykorzystywania w codzienności.
Na wykładach dla narzeczonych i warsztatach dla małżeństw wykorzystuję Filary Życia jako podstawę do budowania dobrej relacji między ludźmi.
„Filary Życia” w dialogu między narzeczonymi, małżonkami
MIŁOŚĆ
Jestem z Tobą, bo Cię kocham, przyjmuję Ciebie, jesteś ważną i niepowtarzalną osobą w moim życiu.
Chcę Cię doceniać, chwalić, cieszyć się, że jesteś, dzielić radość Twoich sukcesów, zauważać Twoje talenty i zauważać to, że pracujesz nad sobą, że się zmieniasz, że pokonujesz swoje słabości i dajesz mi przykład.
Mając odrobinę miłości do siebie samego, pragnę kochać Cię całym sobą.
Akceptując i próbując zrozumieć siebie, akceptuję i pragnę rozumieć Ciebie.
Szanując siebie, szanuję Ciebie.
Ufam sobie i pragnę zaufać Tobie.
Będąc wiernym sobie, będę wiernym Tobie.
Chciałbym poznać Twoje potrzeby, chcę rozmawiać o nich i szukać sposobów odpowiadania na nie.
Chcę, abyśmy dzielili się swoimi uczuciami, rozpoznawali werbalne i niewerbalne sposoby ich wyrażania.
PRAWDA
Jeśli nie wiem, co mam Ci powiedzieć, wiem jedno: mam i chcę Ci powiedzieć prawdę.
Chcę być dla Ciebie autentyczny, czytelny, ważne, byśmy wiedzieli, czego możemy się po sobie spodziewać.
Nie chcę, aby były między nami jakiekolwiek sprawy, o których nie potrafimy rozmawiać. Nie ma takiego pytania, którego nie moglibyśmy sobie zadać.
Nie chcę Cię ranić niedyskrecją.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
O św. Stanisławie Kostce rozmawiają jezuiccy nowicjusze z Gdyni: Marcin, Szymon, Jakub i Mateusz
O kryzysie Kościoła mówi się dziś bardzo wiele, choć nie jest to w jego historii sytuacja nowa.