Fatima jest w naszych sercach

Niepokalane Serce Maryi przemawia nieustannie do naszych serc. Fatima to serce serc. Czas triumfu Niepokalanego Serca daje nam moc przemiany, by w jedności czystych serc czynić znaki i czytać słowa z nieba, na które czeka ludzkość.

W pielgrzymim peletonie

Życie jest ciągłym pielgrzymowaniem, zwłaszcza chrześcijan, jest drogą, na której dokonuje się ludzkie uświęcenie bądź nasz sprzeciw względem woli Bożej, bez oglądania się za siebie.

Odbyłem daleką wyprawę – pielgrzymkę do Fatimy z grupą 60 osób na rowerach, przemierzając w etapach 4529 km. Jechaliśmy przez część Polski oraz przez Słowację, Austrię, Włochy, Francję, Hiszpanię i Portugalię. W czasie naszej wyprawy nawiedzaliśmy sanktuaria. Najpierw Mariazell – sanktuarium „Wielkiej Matki Austrii”, „Matki Narodów Słowiańskich”. Kolejnym było alpejskie La Salette, umiejscowione na palecie kolorystycznych i niebotycznych gór, niczym gniazdo jaskółcze. Piękna Pani – jak nazwały Maryję dzieci: Melania i Maksymin, którym przekazała swoje orędzie – mówiła o potrzebie cierpienia, przez które prowadzi droga do wieczności, wskazywała na wady ludzkie, takie jak nieposłuszeństwo wobec Boga, lekceważenie Kościoła.

Francja z bogatym dziedzictwem chrześcijaństwa, licznymi świątyniami oraz miejscami kultu maryjnego przyciąga ludzi z całego świata, którzy tu znajdują bliższy kontakt z Bogiem. Lourdes jest jednym z nielicznych miejsc na ziemi, gdzie objawiła się Matka Boża. Ona to w dzień Zwiastowania w 1858 r. powiedziała do Bernadety: „Jestem Niepokalane Poczęcie”.

Kolejny etap naszej pielgrzymki to Santiago de Compostela – miejsce spoczynku św. Jakuba Apostoła. Droga tego Apostoła jest jednym z najważniejszych szlaków pielgrzymich na świecie, obok szlaku do Rzymu i Jerozolimy. Po przebyciu tego pielgrzymiego szlaku (pieszo, rowerem lub konno) na pamiątkę pobytu w tutejszej katedrze, po ucałowaniu świętego posągu Santiago, uczestnicy pielgrzymki otrzymują stosowny dokument, sporządzony przez kapłana w języku łacińskim, opatrzony pieczęcią i podpisany – zwany Compostela (takowy otrzymałem).

Białe sanktuarium fatimskie to główny cel naszej wyprawy i zmagań. Docieramy do Matki Bożej Fatimskiej, Matki Pokoju, 23 lipca 2009 r., po 34 dniach w drodze. Padamy na kolana, wsparci o rowery. Cisza, łagodny wietrzyk. Radość świętowania pod fatimskim niebem.

Fatima ma ogromne serce

Wybierając się na pielgrzymkę do dalekiej Fatimy, nie byłem świadomy, że 13 maja 2009 r. rozpoczęła się Wielka Nowenna Fatimska (trwająca 9 lat), która ma przygotować wiernych do 100. rocznicy objawień fatimskich, czyli do 13 maja 2017 r.

Na każdy rok Nowenny przypisany jest odpowiedni temat, np: „Pewni zwycięstwa” (2009), czyli konfrontacja z cywilizacją śmierci. Przesłanie fatimskie jest intencją Maryi i Jej Serca, to Ona mówiła do trójki pastuszków o Różańcu, niszczycielskiej wojnie, nawróceniu Rosji. Ukazała wizję piekła oraz konieczność wewnętrznej przemiany serc ludzi wierzących. Dzieci fatimskie miały bogate wnętrze i duchowe oblicze. Hiacynta jest apostołem grzeszników, Franciszek – pocieszycielem Jezusa, Łucja natomiast – ulubienicą Serca Maryi. Bóg przemawia przez dzieci, pastuszków, prostaczków... gdyż „Moc w słabości się doskonali”.

Orędzie jak ogień miłości

W miejscu, gdzie obecnie znajduje się Kaplica Objawień, 13 maja 1917 r. dzieci ujrzały silny blask światła oraz nad drzewem „Panią jaśniejszą niż słońce”, z której rąk zwisał różaniec. Wtedy to Piękna Pani powiedziała pastuszkom, że należy wiele się modlić, zwłaszcza na różańcu, i poprosiła ich, aby przychodziły tu w 13. dniu każdego następnego miesiąca, zawsze o jednakowej porze. Dzieci, wierne prośbie, przychodziły w wyznaczone dni aż do października. Tylko w sierpniu dzieci pojawiły się dopiero 19. dnia tego miesiąca, gdyż wcześniej były aresztowane.