Wyobrażenia aniołów jako dzieci

Możemy założyć, że aniołowie nie rozwodzą się o Bogu w długich, przeintelektualizowanych, sofistycznych dysputach. Poszukują i miłują Boga sercem. A zatem aniołowie (choć są potężnymi bytami i wielkimi wojownikami) przypominają w pewnym sensie dzieci swą ufnością. Aniołowie ukazywani jako dzieci w dziełach sztuki są więc po prostu symbolem (i tylko symbolem) niewinności i bezgrzeszności. Te cechy charakteryzują małe dzieci, czyniąc je przez to podobnymi do aniołów. Jak napisał Alfred Läpple, w osobie anioła przedstawionego pod postacią małego dziecka napotykamy nie misterium tremendum, lecz misterium fascinosum – życzliwego człowiekowi Boga dobroci, miłosierdzia i niebiańskiej, bezgranicznej miłości. (Alfred Läpple, Aniołowie, Wyd. M, Kraków, s. 148).

Aniołowie, którzy ukazywali się jako dzieci

Jak już wspominałem, Biblia nie zna aniołów ukazujących się pod postacią dzieci, ale przecież angelofanie nie zdarzały się wyłącznie w czasach biblijnych. Pozabiblijne spotkania z aniołami dostarczają nam zaś przykładów, że czasami te potężne niebiańskie duchy decydowały się na kostium dziecka, było to jednak oczywiście tylko przebranie, służące konkretnym celom.

Św. Augustyn, który próbował zrozumieć tajemnicę Trójcy Świętej, przechodząc kiedyś brzegiem morza zauważył dziecko, które muszelką przelewało wodę do dołka na brzegu plaży. Augustyn patrząc na to, co robi dziecko, z pobłażliwym uśmiechem wyjaśnił mu, że nie jest możliwe, aby woda z morza została przelana do wykopanego przez nie dołka. Wówczas chłopiec rzekł do świętego: „Prędzej ja przeleję tę wodę z morza do dołka, niż ty zrozumiesz tajemnicę Trójcy Świętej”, po czym zniknął.

Franciszek Forgione, znany powszechnie jako Ojciec Pio, otaczał szczególnym nabożeństwem swego anioła stróża. Darzył go głębokim uczuciem i ufnym oddaniem, nazywając go Towarzyszem dzieciństwa. Ojciec Eusebio pisał, że anioł stróż małego Franciszka przyjął wygląd innego dziecka i w takiej postaci stał się dla niego widzialny. W ten sposób Niebieski Przyjaciel rozweselał jego dzieciństwo i powodował jego tęsknotę za niebem.

Niewykluczone, że dzieciom aniołowie mogą objawiać się w dziecięcej postaci. Byłoby to całkowicie logiczne.

Infantylizm wykorzystywany przez diabła?

Z drugiej strony zetknąłem się także z opinią, że wyobrażenia dziecięcych aniołów mogą być czasami wykorzystywane przez Diabła, aby... ośmieszać aniołów Boga i niszczyć ich autorytet, bo choć w takich wyobrażeniach jest coś niewątpliwie uroczego, może się zdarzyć, że przesłonią nam one fundamentalny aspekt anioła jako potężnej, duchowej istoty, która jest posłańcem Boga i naszym obrońcą.

Podczas fałszywych objawień w Garabandal rzekomy św. Michał Archanioł ukazał się w postaci małego chłopczyka o przerażającej twarzy i skrzydełkach stojących oddzielnie jak gdyby po bokach. Ks. Józef Warszawski, który poddał wydarzenia w Garabandal rzeczowej teologicznej analizie i widział w nich mamienie złego ducha, uznał ten wizerunek rzekomego archanioła Michała za parodię, kpinę i próbę ośmieszenia Księcia Wojska Niebieskiego. Prawdopodobnie tak właśnie było. Ważny więc jest także kontekst, w jakim pojawia się wyobrażenie anioła jako dziecka.