Sensacyjne wydarzenie czy szczególna łaska 40. rocznicy jego śmierci?

W uroczystość Objawienia Pańskiego – 6 stycznia 2008 r. w kapucyńskim kościele Matki Bożej Łaskawej w San Giovanni Rotondo Mszę św. wieczorną celebrował abp Domenico D’Ambrosio, miejscowy ordynariusz, który od 8 marca 2003 r., a więc od 5 lat, jest przewodniczącym Dzieł Pomocy Ojca Pio, czyli Fundacji „Dom Ulgi w Cierpieniu”, i dyrektorem generalnym „Grup Modlitwy”. Na zakończenie Mszy św. Ksiądz Arcybiskup podał komunikat, który sformułował następująco: – W tej chwili, gdy dobiegła końca uroczysta liturgia Eucharystii Objawienia Pańskiego w tutejszym sanktuarium, pragnę wam tu obecnym, wszystkim czcicielom św. Ojca Pio, podać radosną wiadomość, że otrzymałem dekret Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych i zgodę odpowiednich władz na przeprowadzenie ekshumacji doczesnych szczątków ciała św. Ojca Pio w celu kanonicznego zbadania ich stanu, zabezpieczenia dla optymalnego ich przechowywania i ukazania ich ludowi.

Radosna wiadomość wywołała żywiołową reakcję i aplauz zgromadzonych. Abp D’Ambrosio zaznaczył, że fakt ten ma nam „pomóc w odkryciu piękna świętości, które Pan objawia w swoich sługach i przyjaciołach, w wyzwoleniu energii dla podjęcia trudu dochowania większej wierności i kształtowania osobistego podobieństwa do Jezusa Chrystusa, który został ukrzyżowany dla naszego zbawienia”.

Ojciec Pio

Francesco Forgione, przyszły Ojciec Pio, urodził się w Pietrelcinie k. Benewentu 25 maja 1887 r. Był czwartym dzieckiem małżeństwa Marii Giuseppy Di Nunzio i Grazio Forgione. W 16. roku życia wstąpił do Zakonu Kapucynów prowincji Foggia. 10 sierpnia 1910 r. przyjął święcenia kapłańskie w katedrze w Benewencie. Od początku był chory i słabowity. W 1916 r. Ojciec Pio przybył tymczasowo – jak wówczas mówiono – do XVI-wiecznego konwentu w San Giovanni Rotondo. 20 września 1918 r. w czasie modlitwy przed Ukrzyżowanym otrzymał znamiona Męki Pańskiej. Zarówno klasztor, jak i kościół Kapucynów w San Giovanni Rotondo stały się miejscem niezliczonych pielgrzymek penitentów, którzy słysząc o niezwykłym i charyzmatycznym zakonniku, szukali u niego rozwiązania życiowych problemów. Pragnęli także zobaczyć na własne oczy, jak wygląda stygmatyzowany Kapucyn, uczestniczyć we Mszy św. przez niego sprawowanej i wyspowiadać się u niego. Na kilka miesięcy przed śmiercią, ku ogólnemu zdumieniu, zaczęły się goić rany jego stygmatów, które ostatecznie zanikły. Po śmierci, która nastąpiła w nocy rozpoczynającego się dnia 23 września 1968 r., ruch pielgrzymkowy wzmógł się jeszcze bardziej.

San Giovanni Rotondo

Dzisiaj San Giovanni Rotondo to miejsce szczególne na mapie pielgrzymkowej Kościoła. Ten uroczy zakątek południowych Włoch ściąga corocznie coraz większe rzesze pobożnych pielgrzymów. Tutaj w niewielkim kościółku Kapucynów znajduje się sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, której obraz l lipca 1959 r. został ozdobiony koronami papieskimi, i miejsce kultu św. Ojca Pio. To tutaj, w miejscowym klasztorze, większą część życia spędził, modląc się, cierpiąc i pracując, niezwykły zakonnik i kapłan – Ojciec Pio z Pietrelciny, który dokładnie przez pół wieku w sposób widzialny doświadczał w swoim ciele cierpień Męki Pańskiej. W krypcie pod zakrystią i prezbiterium 26 września 1968 r. złożono ciało człowieka, który już za życia był uważany za świętego. Przez 52 lata w tutejszym klasztorze Kapucynów kształtowało się jego pełne znaków i cudów życie. Napisano o nim wiele książek, ukazują się one także w Polsce; publikowane są jego pisma, a w 2000 r. na polskim rynku wydawniczym pojawił się dwumiesięcznik „Głos Ojca Pio”.