Międzynarodowe świętowanie wiary

Jakie ma być moje życie? Czego Jezus chce ode mnie? Do czego mnie wzywa? Co to dla mnie oznacza? Z tymi pytaniami stają młodzi ludzie na progu swojego dojrzewania w każdym czasie i pod każdą szerokością geograficzną. Bo to pytania uniwersalne, na które niełatwo odpowiedzieć. Wyszedł im naprzeciw Ojciec Święty Jan Paweł II, który jak nikt rozumiał i kochał młodzież, który wielokrotnie powtarzał, że to ona jest jego nadzieją. Dał jej narzędzie do odkrywania siebie i swojego powołania – Światowe Dni Młodzieży.

Za ich początek trzeba przyjąć 1984 r., kiedy Papież powierzył młodzieży obecnej w Rzymie krzyż Roku Świętego a później umówił się z nią na spotkanie na Placu św. Piotra w roku następnym. Młodzi początkowo co 2, później co 3 lata pod skrzydłami tego, który w nich wierzył, spotykali się z rówieśnikami z całego świata, by świętować swoją młodość w odniesieniu do Chrystusa.

Za chwilę kolejny przystanek pielgrzymowania młodzieży. Warto więc przypomnieć sobie poprzednie spotkania i zaczerpnąć z ich bogactwa.

Na kontynencie nadziei

„Pamiętając o tym, że człowiek nie może żyć i nie może być zrozumiany bez miłości, wzywam was wszystkich, (…) byście przeobrażali się w «nowych ludzi», coraz pełniej uznając i przyjmując w waszym życiu obecność Boga, który jest Miłością; Ojca, który odwiecznie miłuje każdego z nas, który stworzył nas dla miłości” – to wezwanie, które Ojciec Święty skierował do 900 tys. młodych zgromadzonych w Ameryce Południowej, na kontynencie nadziei, w 1987 r. Przyjechali do argentyńskiego Buenos Aires – miejsca kontrastu między nędzą a bogactwem – by szukać nadziei, by otworzyć się na miłość Boga, która nas kształtuje i zbawia, która potrafi nadać sens naszemu życiu.

W roku przemian

Czy już odkryłeś Jezusa, który jest Drogą, Prawdą i Życiem? Co to znaczy? Jaki ma wpływ na życie młodego człowieka? Z tymi pytaniami zmagali się młodzi podczas IV światowego spotkania w roku 1989 – roku przemian społecznych, kiedy padły wielkie ideologie, a ludzie musieli odnaleźć swoje miejsce w nowej rzeczywistości, w której doznali tak wielu zawodów ludzką cywilizacją. Papież zapewniał 400 tys. młodych pielgrzymów przybyłych do Jakubowego Santiago de Compostela, że patrzy na nich z wielką miłością i nadzieją, że uważnie ich słucha i pragnie odpowiedzieć na ich najgłębsze oczekiwania. Zapraszał, by wraz z Jakubem Apostołem odkrywali Chrystusa, który prowadzi do Ojca, odsłania prawdę o Bogu, człowieku i świecie, który jako jedyny daje prawdziwą siłę i radość życia.