Głoś chwałę Pana. O tym jak biblijni bohaterowie wiarę wyznawali Bogu

Król Dawid jako autor licznych psalmów zapisał wiele wyznań wiary, składanych w różnych sytuacjach życia. Jedna z jego pieśni dziękczynnych, będąca jednocześnie aktem wiary, jest umieszczona w Drugiej Księdze Samuela (2 Sm 22,2-7) oraz stanowi Psalm 18. Księga Samuela ukazuje nam szerszy kontekst dla tego tekstu. Hymn umieszczony jest w treści księgi po zakończeniu wojen z Filistynami, a jednocześnie opatrzony komentarzem, że Dawid wygłosił słowa pieśni, gdy Pan wyzwolił go z ręki wszystkich wrogów i z ręki Saula:

,i>Panie, ostojo moja i twierdzo, mój wybawicielu!
Boże mój, skało moja, na którą się chronię,
tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono!
Ty mnie wyzwalasz od wszelkiej przemocy (2 Sm 22,2-3).

Z kolei Tobiasz Starszy wygłasza swoją modlitwę pochwalną (Tb 13, 2-6) po tym, gdy archanioł Rafał wyjawia mu kim jest i że wraz synem byli po jego opieką. Dzięki archaniołowi Tobiasz odzyskał wzrok, a jego syn (również Tobiasz) w noc poślubną był chroniony przed mocą demona, który zabijał wcześniejszych narzeczonych jego żony:

Niech będzie błogosławiony Bóg, który żyje na wieki,
i królestwo Jego.
Ponieważ On karze i okazuje miłosierdzie,
posyła do Otchłani pod ziemię
i wyprowadza z największej zagłady.
I nie ma nikogo, kto by uszedł Jego ręki.(…)
On sam jest Panem i Bogiem naszym.
On sam Ojcem naszym i Bogiem po wszystkie wieki.(Tb 13, 2.4cd).

W błaganiu

Powyższe fragmenty ukazały wiarę osób, które doświadczyły wielkiej Bożej łaski lub gdy w ich życiu wydarzyło się coś ważnego, podniosłego. Można powiedzieć, że ich wyznania wiary płyną niejako z wdzięczności dla Pana. Biblia jest jednak też pełna przykładów, gdzie wołający do Boga są w ciężkim położeniu. Trudna sytuacja życiowa również skłania do wyznania wiary.

Nehemiasz składa swoje wyznanie (Ne 1, 5-7) po zakończeniu niewoli babilońskiej. Nie jest to jednak głos człowieka szczęśliwego – Jerozolima jest zrujnowana, resztki ocalałych Żydów żyją w wielkiej biedzie i pohańbieniu: Ach, Panie, Boże niebios, Boże wielki i straszny, dotrzymujący przymierza i otaczający opieką tych, którzy Cię miłują i zachowują Twoje przykazania. Niechże będzie ucho Twoje uważne i oczy Twoje niech będą otwarte… (Ne 1, 5-6).