Głoś chwałę Pana. O tym jak biblijni bohaterowie wiarę wyznawali Bogu

Na progu Nowego Testamentu

Wyznanie wiary w Starym Testamencie było ukierunkowane na historyczne działania i obietnice Boże. Podobne są pierwsze wyznania Nowego Testamentu. Maryja (Łk 1,46-55), Zachariasz (Łk 1, 68-79) i Symeon (Łk 2, 29-32) zwracają się bezpośrednio do Boga Ojca.

Wyznanie Maryi Matki Jezusa:

Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
Święte jest Jego imię (Łk 1, 49).
Wyznanie Zachariasza:
Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela,
że nawiedził lud swój i wyzwolił go,
i moc zbawczą nam wzbudził
w domu sługi swego, Dawida (Łk 1, 68-69).
Wyznanie Symeona:
Moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
któreś przygotował wobec wszystkich narodów (Łk 2, 29-32).

Wiara w Jezusa

W przytoczonych powyżej przykładach Maryja, Zachariasz i Symeon wypowiadają swoja wiarę, gdy Jezus jeszcze nie objawił swego posłannictwa. Można uznać, że ich wyznania w sensie formy należą jeszcze do ducha Starego Testamentu. W Nowym Testamencie bowiem wyznanie wiary mówi przede wszystkim o tym jednym działaniu Boga, jakim jest Wcielenie Syna Bożego. Również skutki tego ostatniego dzieła Bożego są inne. Wyznania Nowego Testamentu są wyznaniami wiary w Jezusa.
Wyznanie wiary Jana Chrzciciela nad Jordanem, gdzie udzielał chrztu, było proroctwem, zapowiedzią. Słowa które wypowiedział miały zachęcić do nawrócenia i przygotowanie na przyjście Mesjasza: Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem (Mt 3, 11).

Postawa Szymona Piotra uczy nas gotowości do udzielenia konkretnych, prostych odpowiedzi na fundamentalne pytania. Zapytany wprost przez Jezusa a wy za kogo mnie uważacie, wyznaje: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego (Mt 16,16).