Piękni swą innością

Jakie cechy kobiety i mężczyzny pozwalają się uzupełniać? Jak inaczej patrzymy na siebie, drugiego człowieka i świat?[4]

Kobieta:

1. stworzona do relacji z ludźmi, ze światem osób, troski o klimat domu, rodziny,
2. bardziej dostrzega konkretnego człowieka i jego potrzeby,
3. ofiarne działanie skierowane na konkretną osobę,
4. łatwiej ulega nastrojom,
5. alterocentryzm – empatia, wrażliwość, ciepło,
6. emocjonalność, spontaniczne i szybkie reagowanie,
7. przeżywanie swojej wartości w kategoriach estetycznych i moralnych,
8. dbanie o konkrety i szczegóły, praktycyzm,
9. podzielność uwagi, spostrzegawczość, pamiętanie szczegółów i drobiazgów,
10. umiejętność wykonywania wielu czynności jednocześnie,
11. potrzeba komunikacji,
12. w miłości fizycznej ważne są uczucia, nastrój, odbiór całości związku
13. pragnienie bycia kimś dla kogoś.

Mężczyzna:

1. stworzony do relacji ze światem rzeczy, ale i do obrony wartości, rodziny, dawania oparcia i bezpieczeństwa,
2. bardziej stały emocjonalnie,
3. ocenia siebie przez pryzmat osiągnięć,
4. siłą fizyczna, męstwo, odwaga,
5. przeobrażanie świata – czynienie go sobie poddanym,; umysł analityczny, teoretyk, dąży do intelektualnego poznania różnych dziedzin,
6. dostrzeganie ogólnych problemów, odpowiedzialność za kierunek przemian, którym podlega świat,
7. intensywna praca, skupienie i intensywny wypoczynek,
8. koncentracja aż do izolacji i braku kontaktu z otoczeniem,
9. tworzenie dzieł abstrakcyjnych, czasem nieprzydatnych, ale wielkich (istotna jest ich wartość),
10. pobudzenie seksualne może być niezależne od zaangażowani uczuciowego; zdolność do samoopanowania,
11. czuwanie nad relacją matka – dziecko,
12. przeżywanie swojej wartości w kategoriach siły, sprawności fizycznej, także seksualnej
13. pragnie być w życiu kimś.

[4] Por. Anna Chyra, Specyfika męskości i kobiecości, w: Wygrajmy młodość, pod red. Barbary Charczuk, Kraków 2006, s. 185; Iwona Grzymkowska, Tacy sami czy zupełnie inni, w: Wygrajmy młodość..., dz. cyt., s. 191.