Autoprezentacja nauczyciela

Twórca teorii przecieku zauważył jednak, co wyraźnie podkreśla Jolanta Antas w swej książce O kłamstwie i kłamaniu, że nie ma ani jednego sygnału, który per se stanowiłby oznakę aktu kłamania. U pewnych osób przecieki nie następują, z kolei obecność wskazówek kłamania nie zawsze o nim świadczy.

Podsumowując elementy skutecznej autoprezentacji pamiętajmy o tym, że interpersonalna komunikacja jest procesem, a rozpoczyna się od nas samych. Szanse na skuteczność komunikacji rosną, gdy uświadomimy sobie motywy, dla których podejmujemy trud dialogu. Komunikujemy się ze sobą, aby zredukować niepewność i niewiedzę. I co niezwykle ważne, porozumiewanie się jest nieodwracalne i nie można go powtórzyć.

Człowiek, aby był w stanie tworzyć bliskie związki, musi zwracać uwagę na sposób odsłaniania się przed innymi. Osoby, które nie przekazują dostatecznej ilości odpowiednich informacji o sobie, mają problemy z nawiązywaniem i utrzymaniem przyjaźni oraz związków intymnych. Nietrafność oceny wywieranego wrażenia znacząco pogłębia trudności autoprezentacyjne większości z nas... Właściwe oszacowanie reakcji otoczenia stanowi podstawowy warunek skutecznego manipulowania wrażeniem. Rozpoznanie słuchacza jest warunkiem wstępnym, ale i koniecznym – znając swe audytorium łatwiej jest nam je ująć, a potem skutecznie przekonać. W końcu to mówca zależy od słuchacza…

***

Jakub Pstrąg – nauczyciel XIII Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie, doktorant Wydziału Polonistyki UJ, autor podręcznika do języka polskiego pt.: Klucz do świata oraz książki i artykułów dotyczących niewerbalnych aspektów komunikacji.