Płciowość w wychowaniu integralnym

2.Instrumentalnym i pragmatycznym podejściu do problemów ludzkiej płciowości i – szerzej – całej ludzkiej aktywności.

3.Lansowaniu poglądów, że państwo za pośrednictwem szkoły realizuje zasadniczy proces edukacyjny i wychowawczy młodego pokolenia i państwo ustala zasady i ponosi odpowiedzialność za całokształt wychowania. Tymczasem istnieje powszechna opinia organizacji i instytucji międzynarodowych, że „Za wychowanie dzieci są przede wszystkim odpowiedzialni rodzice.

4.Prezentowaniu problematyki wychowania seksualnego i rodzinnego w oderwaniu od zagadnień kształtowania i urzeczywistniania systemu wartości i rozwoju osobowości.

5. Braku gotowości do wypracowania wielokierunkowego modelu wychowawczego, interakcyjnego, uznającego szacunek dla osoby ludzkiej i jej płciowości. Zamiast tego preferowanie modelu czysto edukacyjnego, nastawionego na przekazywanie informacji, uczenie prostych reakcji i zachowań. W konsekwencji model ten stymuluje kształtowanie człowieka reaktywnego, a nie refleksyjnego.

Tymczasem, jak ukazują współczesne badania nad stymulacją sfer erogenicznych, ludzka reaktywność i aktywność seksualna ma niezwykle silne połączenie z ośrodkowym układem nerwowym. Człowiek realizując swoją ludzką naturę o tyle przekroczy świat zwierząt, o ile sferę działań seksualnych podda refleksji, namysłowi, kontroli i planowaniu.

6.Prezentowaniu problemów wychowania do życia w rodzinie i wychowania seksualnego w sposób jednostronny i sensacyjny, dokonuje się to szczególnie w środkach masowego przekazu. Stymulowanie wizji człowieka samowystarczającego, samostanowiącego prawa i podlegającego jedynie własnym sądom.

Łączenie realizacji siebie w sferze seksualnej z osiągnięciem pełnego człowieczeństwa, szczęścia, zadowolenia, radości, przyjemności. Nadto egocentryczny i egoistyczny model funkcjonowania osobowości uwyraźniany jest bardziej niż model odpowiedzialności za siebie i innych oraz model zrozumienia, udzielania pomocy i realizacji wartości dobra, prawdy, piękna, miłości, nadziei i wiary.

7.Obserwowanym, również w środkach masowego przekazu i wypowiedziach osób kierujących i nadzorujących system edukacji w Polsce, sugerowaniu, że istnieje w Polsce jeden lub dwa ośrodki, jedna lub dwie osoby zajmujące się problematyką wychowania seksualnego. Ten stan rzeczy powoduje swoisty szum informacyjny i wytwarza niepełny i fałszywy obraz rzeczywistości eduakcyjno-wychowawczej.

Tymczasem w ostatnich latach opublikowano ponad 600 pozycji książkowych, których przedmiotem jest problematyka wychowania w aspekcie płci. Dyskusji może podlegać oczywiście wartość poszczególnych pozycji, gdyż prezentują one zróżnicowane podejście do natury seksualności człowieka, pisane są z różnych pozycji antropologicznych.