Świadectwo rodziny wielodzietnej

W zeszłym roku odwiedziło nas naprawdę wielu znajomych (ok. 60) - oczywiście nie wszyscy w jednym momencie, gdy siadaliśmy do stołu, wyglądało to imponująco. Zazwyczaj nie trzeba było też długo szukać chętnych do gry w siatkówkę albo innej zabawy.

Zimą jest trochę spokojniej niż podczas wakacji - może z wyjątkiem sylwestra, a Boże Narodzenie to prawdziwy popis zdolności - każdy coś piecze lub przyozdabia. Siadamy do wieczerzy wigilijnej dość późno, kiedyś nawet Adaś z Kasią wpatrując się w niebo zawołali – „Tato, to już dziesiąta pierwsza gwiazdka, kiedy wreszcie zaczniemy?!”. A po wigilii dziwimy się, skąd nagle tyle prezentów pod choinką, przecież ja zrobiłem dla każdego tylko jeden.