Minęło 10 lat, czyli mały jubileusz kwartalnika „Sekty i Fakty”

Od początku istnienia pisma chcieliśmy, by pełniło ono również rodzaj trybuny dla wszystkich działających w Polsce organizacji zajmujących się problematyką sekt. Celem, jaki sobie postawiliśmy, była próba pewnego zintegrowania tego dość rozproszonego środowiska. Czy nam się to udało? Po części tak, choć myślę, że wiele jest jeszcze na tym polu do zrobienia.

Stali czytelnicy wiedzą, iż na naszych łamach publikujemy m.in. relacje i sprawozdania z odbywających się w Polsce, jak i w innych krajach tematycznych konferencji oraz sympozjów organizowanych przez poszczególne ośrodki informacji o sektach czy inne podmioty, którym bliski jest ten temat. Mamy bowiem świadomość, że tylko wspólne działanie i wymiana doświadczeń między poszczególnymi środowiskami może przynieść wymierne profilaktyczne efekty. Oczywiście chcemy mieć w tym swój udział.

W 2000 roku nasze pismo po raz pierwszy zmieniło wydawcę. Co prawda redakcja nadal mieściła się w Rudzie Śląskiej, lecz nowy wydawca, którym został wówczas Dom Wydawniczy „Rafael” (www.rafael.pl), miał swą siedzibę w Krakowie. Ta wspólnie podjęta inicjatywa miała na celu zwiększenie nakładu pisma i podniesienie jego profesjonalizmu. I tak też się stało.

Po siedmiu latach współpracy, czyli w roku 2007, pismo ponownie zmieniło wydawcę, wracając tym samym na Śląsk. Obecnie jest nim wydawnictwo Maternus Media (www.maternus.pl) z siedzibą w Tychach. Ta zmiana odbiła się pozytywnie na wizerunku kwartalnika, które zyskało m.in. kolorową szatę graficzną i trafiło do ogólnopolskiej sieci sprzedaży EMPiK.

W encyklice Redemptoris Missio nieżyjący już Jan Paweł II zawarł następujące słowa: „Działalność ekumeniczna i zgodne świadectwo dawane Chrystusowi przez chrześcijan należących do różnych Kościołów i wspólnot kościelnych przyniosły już obfite owoce. Pozostaje jednak sprawą coraz bardziej naglącą, by współpracowali oni i dawali wspólne świadectwo zwłaszcza teraz, gdy sekty chrześcijańskie i podobne do chrześcijańskich sieją zamieszanie swoim działaniem. Ekspansja tych sekt stanowi zagrożenie dla Kościoła katolickiego i wszystkich wspólnot kościelnych, z którymi prowadzi on dialog. Wszędzie tam, gdzie to jest możliwe i zgodne z warunkami miejscowymi, odpowiedź chrześcijan winna posiadać charakter ekumeniczny”.

Biorąc sobie powyższe słowa papieża za drogowskaz, od początku istnienia naszego katolickiego pisma chcieliśmy, by miało ono charakter ekumeniczny i było otwarte na współpracę z bratnimi Kościołami chrześcijańskimi. Dlatego już wiosną 1999 roku nawiązaliśmy kontakt z niemieckim ewangelicko-ekumenicznym pismem „Berliner Dialog”. Pastor Thomas Gandow z pewnością jeszcze pamięta nasze pierwsze spotkanie, które miało miejsce w Dreźnie 11 sierpnia 2000 roku, w gościnnym mieszkaniu Renaty i Heinza Linne, czego namacalnym owocem był wywiad, jaki z nim wtedy przeprowadziłem. Ukazał się on zarówno w naszym kwartalniku^[1], jak i w niemieckim „Berliner Dialog”^[2]. To był początek współpracy obu pism.

Mniej więcej w tym samym czasie nawiązaliśmy również bliską współpracę ze słowackim ekumenicznym kwartalnikiem „Rozmer”. Do dziś zresztą regularnie wymieniamy się wzajemnie artykułami i zdjęciami.
Pisząc na temat naszych działań ekumenicznych na polu międzynarodowym, nie mogę przy okazji jubileuszu pominąć milczeniem organizowanych przez nasze pismo międzynarodowych sympozjów o takim właśnie charakterze.

^[1] G. Fels, Konieczność współpracy, „Sekty i Fakty” 2000, nr 3, s. 9-11.
^[2] Tenże, Notwendigkeit der Zusammenarbeit, „Berliner Dialog“ 2001, nr 1/2, s. 33.