By nie umilkło słowo Boże

Komuniści są jednak świadomi także, że nagłe zmiany ekonomiczne nie pozostają bez wpływu na instytucje polityczne, a więc także na ich władzę. Dlatego w ręce prywatnych przedsiębiorców oddają jedynie część przestrzeni ekonomicznej. Robią to, jak już mówiłem, stopniowo i powoli, pozostawiając sobie w dalszym ciągu kontrolę nad najważniejszymi sektorami gospodarki: komunikacją i transportem, mass mediami, szkolnictwem czy przemysłem energetycznym. Zazwyczaj duże państwowe przedsiębiorstwa w tych sektorach finansowane są przez rząd, zasilane podatkami obywateli i powodują co roku ogromne deficyty, które są skutkiem korupcji i nieodpowiedzialności. Wietnamczycy chcą prowadzić własne przedsiębiorstwa, napotykają jednak liczne trudności ze strony biurokracji i nie mogą rozwinąć działalności na szeroką skalę.

Władze Wietnamu są świadome konieczności integracji ze światową gospodarką. Dlatego polityka otwartych drzwi z roku na rok obejmuje coraz więcej sfer życia gospodarczego i ekonomicznego. świadczy o tym chociażby przystąpienie naszego kraju do światowej Organizacji Handlu, które nastąpiło pod koniec zeszłego roku.

Czy w komunistycznym Wietnamie jest miejsce dla religii?

To bardzo ważne pytanie. Wietnam zawsze był krajem o dużej wrażliwości religijnej. Buddyzm dotarł do Wietnamu już w I wieku naszej ery, dzięki misjonarzom podróżującym pomiędzy Indiami a imperium chińskim. Jednak najbardziej wpływowe do dziś tradycje zen i Czystej Krainy przyszły do Wietnamu z Chin w VI wieku. Te buddyjskie tradycje, wraz z taoizmem i konfucjanizmem, które także pochodzą z Chin, a do Wietnamu dotarły w XV wieku, głęboko się zakorzeniły i stanowią ważną część wietnamskiej kultury. Osoby praktykujące buddyzm stanowią dziś blisko 60% wszystkich mieszkańców kraju.

Z chrześcijaństwem Wietnam po raz pierwszy zetknął się na początku XVI wieku. Europejczyk, o brzmiącym z hiszpańska imieniu Ińigo, przybył do Wietnamu w 1533 roku i rozpoczął w tym rolniczym kraju pracę misyjną, kontynuowaną i rozwijaną później przez dominikanów i jezuitów. Ci ostatni przybili do portów handlowych Półwyspu Indochińskiego.

15 stycznia 1615 roku i jako pierwsi stworzyli solidne fundamenty pod działalność Kościoła katolickiego. Opierali się na lokalnych grupach świeckich, które przeprowadzały młode wspólnoty Kościoła przez długie i bolesne prześladowania w czasie nieobecności wygnanych misjonarzy.