Dobra pamięć zła

Nie bój się ubrudzić

Dziękczynienie uodparnia nas także na kolejne upadki. Nie znaczy to, że ich nie będzie, ale że będziemy umieli z nich wyciągać wnioski i przestaniemy się ich bać.

Mój współbrat z Irlandii, ojciec Paul Murray opowiedział mi kiedyś, że po kłótni z jednym ze swoich braci zakonnych, poszedł porozmawiać o tym ze swoim spowiednikiem. Na koniec tej rozmowy oświadczył: „Jedną rzecz wiem na pewno - już nigdy więcej tego nie zrobię!”. Spowiednik odpowiedział mu wtedy ze spokojem: „Zrobisz, i to wiele razy”. Taka jest prawda - człowiek popełnia wiele razy te same błędy. Przebaczenie samemu sobie wiąże się więc z nabraniem dystansu do siebie, do faktu, że jestem grzesznikiem, że jestem biedny i głupi. Czasem najlepiej po prostu odpocząć od siebie: wypić kawę, pójść na długi spacer, zobaczyć, że świat jest piękny, a ja nie jestem jego pępkiem.

Ludzi pobożnych, duchownych i świeckich, bardzo często prześladuje lęk, że zrobią coś złego. To prawda, że każda pomyłka jest bolesna i wymaga zrewidowania swojego myślenia o sobie i o świecie. Nie rodzimy się jednak niewinni. Jesteśmy naznaczeni złem, grzechem pierworodnym. Wyobrażamy sobie, że zło jest wokół nas, a my stoimy w środku, osłonięci zbroją, i czekamy tylko, aby odeprzeć atak. Tymczasem granica między dobrem a złem nie przebiega na zewnątrz, ale we mnie. Czy mi się to podoba, czy nie, jestem polem bitwy. Człowiek, który z lęku nie podejmuje działania, też się myli, tylko bardziej fundamentalnie. Polskie słowo „sterylny” pochodzi od sterilis, co oznacza „bezpłodny”. Język łaciński jest tu bardzo precyzyjny. Żeby być płodnym, trzeba się ubrudzić.