Patriotyzm w popkulturze

Na popularności tego utworu zyskała twórczość podbeskidzkiej grupy Forteca. Zespół grający ostrego rocka do tekstów opartych m.in. na poezji K.K. Baczyńskiego nie mógł się przebić do tej pory do szerszej publiczności, ale już w rocznicę bitwy warszawskiej na koncercie współorganizowanym przez publiczne media, Muzeum Niepodległości w Warszawie i Instytut Pamięci Narodowej, po koncercie pieśni patriotycznych, po występach takich wykonawców jak m.in. Emilian Kamiński i Piotr Szczepanik, zagrali rockowcy z Fortecy.

Mniej więcej w tym samym okresie zespół nagrał teledysk z Elegią o …chłopcu polskim do wiersza K.K Baczyńskiego. Grupa coraz częściej jest zapraszana do uświetniania wystaw i innych przedsięwzięć związanych z prezentacją dziejów ojczystych.

Przytoczmy tu słowa Dawida Zadury – pomysłodawcy i dyrektora artystycznego inicjatywy: „Projekt TWARDZI JAK STAL to muzyczny hołd oddany Narodowym Siłom Zbrojnym – legendarnej armii Polski Podziemnej fascynującej również w dzisiejszych czasach. W bohaterskiej historii NSZ jest bowiem wszystko to, co najpiękniejsze w legendzie Pokolenia Kolumbów.

Młodość i entuzjazm tysięcy chłopców i dziewcząt, takich samych jak ja i Ty. Pragnienie wolności, które wypełniało ich serca. Niewyobrażalna siła ich sprzeciwu wobec dwóch najpotworniejszych, totalitarnych mocarstw w historii ludzkości. Marzenia o Polsce, wolnej i lepszej, bo przecież zawsze chcemy, by to, co nowe, było lepsze od tego, co stare.

Wierność wobec towarzyszy broni, silniejsza niż strach przed śmiercią i torturami. Idealizm i wiara we własną wizję Przyszłości. Tragedia narodu zdradzonego przez fałszywych przyjaciół i tragedia ostatnich partyzantów jego wyklętej armii. Potęga wiary i modlitwy, którą karmili swe dusze przed wyruszeniem do bitwy. Tarcze ryngrafów z Matką Boską, chroniące ich młode piersi. Bojowy okrzyk Śmierć Wrogom Ojczyzny!, adresowany znienawidzonym okupantom. Brzozowe krzyże, pod którymi śpią wyklęci żołnierze (...)”^[1].

Z powodów natury finansowej kilkanaście utworów przygotowanych w bardzo różnorodnej stylistyce, od poezji śpiewanej do ostro brzmiących metalowych gitar, dostępnych było do tej pory jedynie jako darmowe pliki dźwiękowe w internetowej sieci. Być może w chwili, gdy ten numer „Cywilizacji” trafi do Państwa rąk, będzie już dostępna edycja płytowa Twardzi jak stal.

Inicjatywa ta mogła skończyć w „małej niszy” tak jak jej poprzedniczki, jednak mimowolnym „sojusznikiem” okazała się tu „Gazeta Wyborcza”, gdyż dzięki jej bardzo nieprzychylnej recenzji nie tylko lawinowo wzrosła liczba wejść na stronę i pobrań materiału, ale też znaleźli się ludzie dobrej woli gotowi pomóc przy wydaniu płyty CD. Można mieć nadzieję, że po Twardych jak stal będą miały miejsce kolejne podobne inicjatywy.
 

^[1] Zob. http://www.twardzijakstal.pl/o_projekcie.html