(Współ)odpowiedzialni za Kościół

Kapłani są często oskarżani o lenistwo duchowe lub całkowite lekceważenie świeckich. Natomiast świeckim odpowiedzialnym zarzuca się niejednokrotnie zbytni entuzjazm, prowadzący do rozbijania wspólnoty, oraz nieznajomość prawd wiary, niezbędnych do zrozumienia Kościoła. Zeszyty Odnowy w Duchu Świętym, 7(68)/2003



Miłosierdzie Boże jest darem (por. 1 J 4, 10). Nikt nie może sam sobie udzielić łaski. Także kapłan, jak każdy inny ochrzczony, musi prosić innego kapłana o posługę sakramentalną wobec siebie. Kapłan pamięta, że szafowana łaska nie jest jego własnością, ale darem otrzymanym od Boga dla innych. Przed kapłanem stoi trudne zadanie: ma on upodabniać się do Chrystusa – Sługi, a nie zajmować Jego miejsce.

Kapłan (szczególnie biskup, proboszcz) jest pasterzem i przywódcą ludu i nie jest to tylko funkcja czysto organizacyjna lub socjologiczna. Pasterz posiada wpływ na wiernych, posiada pewną władzę. Może być ona większa lub mniejsza także w zależności od jego uzdolnień i cech osobowościowych. Sprawując ową władzę, kapłani nie mogą zapominać o pierwszorzędnym i duchowym celu wspólnoty Kościoła, jakim jest zbawienie i szerzenie miłosierdzia. W budowaniu wspólnoty kapłan nie powinien więc hołdować jakimś ideologiom lub sprawom czysto świeckim. Do ludzi powinien zaś odnosić się zgodnie z nauką Ewangelii. Jest to szczególnie ważne w dzisiejszym zlaicyzowanym świecie. Sprawowanie autentycznej władzy pasterskiej jest obowiązkiem kapłana, od którego nie powinien on uciekać.

Kapłan nie powinien także unikać wiernych świeckich, nie powinien się przed nimi ukrywać, ale wręcz przeciwnie powinien ujawniać wśród nich swoją prawdziwą obecność. Powinien, podobnie jak jego Mistrz – Chrystus, być do ich dyspozycji. Ważne jest przyjazne i braterskie trwanie we wspólnocie. Prezbiter powinien zachowywać przepisy dotyczące stroju duchownego, aby być widocznym znakiem w zeświecczonym społeczeństwie.

Władza powierzona kapłanom jest wyrazem odpowiedzialności za Kościół. Wszyscy ochrzczeni są za niego odpowiedzialni, ale kapłana nikt nie może z niej zwolnić.

Pytania zamiast zakończenia
• Czy wierni świeccy traktują kapłaństwo jako dar Boży udzielony zarówno samemu kapłanowi, jak i wspólnocie, czy tylko jako zwykłą funkcję organizacyjną?
• Czy kapłani i świeccy uczestniczą w misji ewangelizacyjnej, która domaga się „nowej gorliwości, nowych metod i nowego sposobu głoszenia i dawania świadectwa Ewangelii” – w Kościele i poza nim?
• Czy istnieje świadomość potrzeby formowania specjalistów (kapłanów, diakonów, zakonników, świeckich), którzy potrafiliby przeprowadzić na wysokim poziomie ewangelizację we współczesnym zlaicyzowanym świecie?
• Czy wyposażenie wnętrz naszych kościołów jest piękne? Czy kapłani przestrzegają norm prawa kanonicznego dotyczących sprawowania sakramentów? Czy nasze wspólnoty są „Kościołem Eucharystii i pokuty”?
• Czy nasi kapłani właściwie rozumieją i pełnią swą specyficzną funkcję duchowych przewodników wspólnot, które zostały im powierzone?
• Jak przyczyniamy się do budzenia wszelkich powołań we wspólnocie Kościoła i jak szanujemy charyzmaty właściwe każdemu z ugrupowań?


Przypisy
1 Konstytucja dogmatyczna o Kościele, 10; por. Jan Paweł II, Adhort. apost. Christifideles laici, 22.
2 Jan Paweł II, List do kapłanów na Wielki Czwartek (1979): Kapłaństwo służebne, nr 4.
3 Jan Paweł II, List do kapłanów na Wielki Czwartek (1986): Św. Jan Maria Vianney – wzór dla wszystkich kapłanów, nr 10.
4 Jan Paweł II, List do kapłanów na Wielki Czwartek (1979): Kapłaństwo służebne, nr 7.
5 Dekr. Presbyterorum ordinis, 9.
6 por. tamże.
7 por. Christifidelis laici, 22.
8 por. Katechizm Kościoła Katolickiego, 1550.
9 por. Jan Paweł II, Pastores dabo vobis, 26.
10 por. Kongregacja ds. Duchowieństwa, Dyrektorium o posłudze i życiu kapłanów Tota Ecclesia, n. 45.
11 por. Konstytucja dogmatyczna o Kościele, 22.
12 por. Kongregacja ds. Duchowieństwa, Dyrektorium o posłudze i życiu kapłanów Tota Ecclesia, n. 49.
13 por. Kongregacja ds. Duchowieństwa, Kapłan głosiciel słowa, szafarz sakramentów
i przewodnik wspólnoty w drodze do trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa, R. III, n. 3.
14 Jean-Marie Vianney, curé d’Ars: Sa pensée, son coeur, présentés par Bernard Nodet, Le Puy 1960, s. 100.
15 por. Katechizm Kościoła Katolickiego, 875.
16 por. Katechizm Kościoła Katolickiego,1550.
17 por. Sobór Wat. II, Dekret Presbyterorum Ordinis, n. 6.
18 por. Kongregacja ds. Duchowieństwa, Dyrektorium o posłudze i życiu kapłanów Tota Ecclesia, n. 19.
19 por. Katechizm Kościoła Katolickiego, 2445.
20 Jan Paweł II, Pastores dabo vobis, 18.
«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Pobieranie... Pobieranie...