Mozart ekumeniczny

Odbiór muzyki Mozarta, któremu towarzyszą wspólne refleksje teologiczne na temat objawienia i stworzenia, ma więc wymiar ekumeniczny. Ale Barth i Balthasar nie pozostają jedynymi teologami, których urzekła muzyka Mozarta. Uległ jej luteranin Dietrich Bonhoeffer; katolik Hans Küng poświęcił kompozytorowi pracę „Mozart: ślady transcendencji”, wcześniej dał się Mozartowi uwieść inny luteranin – Søren Kierkegaard. Niezależnie od wyznania większość teologów dopatruje się w twórczości Mozarta zdumiewająco harmonijnego łączenia sprzeczności i opozycji, uwzględniania wszystkich niemal aspektów ludzkiego bytu i wskazania na rzeczywistość wyższą.

W ten Mozartowski nurt ekumeniczny doskonale wpisuje się też obecny papież. On sam znany jest jako dobry interpretator Mozarta. Do klasyki papieskich anegdot należy już ta, że podczas wakacji w Valle d’Aosta Benedykt z wielką pasją wykonywał mozartowskie kompozycje, najchętniej na zabytkowym pianoforte. Jednak umiłowanie Mozarta wydaje się mieć o wiele głębsze podłoże. Benedykt XVI postrzega muzykę Mozarta – olśniewającą i głęboką – zarówno w kategoriach antropologicznych, jak i teologicznych. Widzi w niej „tragizm ludzkiej egzystencji”. Łączy jej piękno ze stworzeniem, dostrzega w niej z jednej strony drogę wiodącą do Boga, z drugiej zaś manifestację samego Boga, jako źródła piękna.

***

Kalina Wojciechowska - ur. 1971, ewangelicka teolog-biblistka, adiunkt w Katedrze Wiedzy Nowotestamentowej i Języka Greckiego Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Organizatorka sympozjów teologiczno-muzykologicznych. Mąż, Jerzy Żak, jest lutnistą. Mieszka w Warszawie.