MY i nasi ATEIŚCI

Tygodnik „Newsweek” (nr 38 z 19 IX 2010 r.) zamieścił kilka wypowiedzi na temat Boga i nauki, m.in. tekst astofizyka Stephena Hawkinga pt. „Zbędny Bóg”. Nic rewelacyjnego, ale podane w pikantnym sosie... Tym, co szokowało, była okładka tego numeru, na której umieszczono klasyczne wyobrażenie Boga Ojca z wydartym obliczem. Czyżby próbowano powiedzieć, że Boga nie ma? Nie zamierzamy ani wyrażać naszej opinii na temat tego zabiegu edytorskiego, ani podejmować polemiki z treścią opublikowanych wypowiedzi.

Uważamy jednak za potrzebne przedstawić nasze stanowisko wobec szalejącego w ostatnim czasie w naszym kraju ateizmu.

Podobno jest ich pośród nas ok. 2 proc., ale są grupą aktywną i faworyzowaną przez media. Ostatnio w związku z niechlubnymi wydarzeniami przed Pałacem Prezydenckim zademonstrowali swoją obecność, wysuwając postulat respektowania świeckości państwa, domagając się ograniczenia w naszym kraju wielu rzekomych przywilejów wierzących, a zwłaszcza katolików, co – jak podkreślają – nie powinno mieć miejsca w demokratycznym państwie. Postulują także, by posłowie przy stanowieniu praw – mimo że w większości deklarują się jako katolicy – nie zważali na jakiekolwiek światopolgądowe zasady (nawet te wypływajace z tzw. prawa naturalnego). Ten postulat, powodujący u nich (katolików i wybranych demokratycznie przez katolików) konflikt sumienia, jest – ich zdaniem – ich prywatną sprawą.

Niech mi Siostry Ateistki i Bracia Ateiści wybaczą porównanie odwołujące się do stosowanych przez nich (od rewolucji francuskiej, czyli od przeszło 220 lat) metod postępowania, ale zachowują się względem nas, wierzących, jak myśliwi uważający, że mają prawo do selektywnego odstrzału dla dobra ludzkości. Prawo to, pojmowane przez nich wręcz jako obowiązek, uzasadniają szkodami sprawianymi przez zaczadzonych, otumanionych złudnymi religijnymi ideami i światopoglądem. Tak jak myśliwi odstrzeliwują z pożytkiem dla nas wszystkich dziki, niszczące uprawne pola, czy lisy, kruki lub bobry, dziurawiące przeciwpowodziowe wały – podobnie oni sądzą, że niszcząc religię, wykonują pożyteczną dla ludzkości pracę.

Przecież nieomal codziennie przedstawia się nas, wierzących, jako nieodpowiedzialnych konserwatystów, ksenofobów, zainfekowanych wirusami nietolerancji; jako zacofanych ciemniaków, zanieczyszczających atmosferę intelektualną i kulturową, hamujących cywilizacyjny postęp. Stosując najnowsze metody sterowania społecznymi nastrojami, obiecują awans cywilizacyjny pod warunkiem, że uda się wyeliminować, odsunąć nas, wierzących, od wpływu na bieg spraw publicznych.

Bynajmniej nie przesadzam. Wystarczy zajrzeć na łamy niejednej z gazet, a zwłaszcza do internetu, gdzie w komentarzach pod każdym artykułem, pod nieomal każdą wypowiedzią znajdują się ubliżające wierzącym, papieżowi, biskupom, kapłanom złośliwe komentarze, zamieszczane przez dyżurnych paszkwilantów, jadowitych prześmiewców. Ileż w nich nieprawd, a także zachęt do różnego rodzaju działań przeciw nam i przedmiotom naszego kultu, ile agresji. Nadto coraz częściej urządzane są lub promowane wystawy, koncerty czy happeningi, podczas których można bezkarnie nam ubliżać, kpić z nas, z Biblii, z krzyża. Przypominają się à rebours czasy polowań na czarownice, tak jakbyśmy byli winni, że ich idee nie dają oczekiwanych hektolitrów postępu. Podczas urządzanych na nas coraz częściej polowań z nagonki uciekają się do metod godnych starych oraz niedawnych prześladowców chrześcijan. Czujemy się zaszczuci, jak zwierzyna osaczona przez łowców...

Zwracam się do Was z prośbą – Siostry i Bracia Ateiści – tak rzekomo wyczuleni na krzywdę i gloryfikujący siebie jako górujących nad nami humanistów: Okażcie nam nieco miłosierdzia. Nie szczujcie przeciw nam... I przestańcie nas reformować, naprawiać, cywilizować. Mass media, którym patronujecie, prześcigają się w doradzaniu nam, np. gdzie i czyj krzyż mamy przenieść; wmawiają, że miejsce dla krzyża jest wyłącznie w kościele; że w szkołach w miejsce katechizacji należy wprowadzić etykę, a najlepiej informatykę; że zapładnianie in vitro, antykoncepcja, eutanazja są rozwiązaniami słusznymi, a my, ich przeciwnicy, jesteśmy okrzykiwani jako zacofane tępaki; domagają się, by społeczności wierzących, a przede wszystkim katolickie, zrezygnowały z manifestowania w przestrzeni publicznej swoich obyczajów, przejawów swojej wiary.