Mała kropla Ducha – droga do wewnętrznego światła i pokoju

Pokorne wzywanie o mądrość znajdywania i trwania

Aby nie pobłądzić i nie wpaść w sidła misternie zastawiane przez współczesność, trzeba częstego wołania Ducha. Nasza przyjaciółka, błogosławiona Mariam uczy nas, przyoblekając pragnienia w słowa:

„«Przyjdź, moje pocieszenie, przyjdź, moja radości, przyjdź, mój pokoju, moja siło, moje światło. Przyjdź i oświeć mnie, abym znalazła źródło, z którego powinnam się napić. Kropla Ciebie wystarczy mi, byś pokazał mi Jezusa takim, jakim jest. Jezus powiedział, że Ty pójdziesz do nieuczonych. Jestem pierwszą z nieuczonych. Nie proszę Cię ani o inną wiedzę, ani o inne poznanie, jak tylko o mądrość odnalezienia Jezusa i o mądrość trwania przy Nim». I poczułam w sercu lekko rozpalone żelazo. Duch Święty niczego mi nie odmawia”.

Mądrość znajdywania jest szczególną sztuką, bo przecież słyszymy o tylu różnych chybionych trudach, gorzkich znaleziskach, straconym czasie, cierpkim rozczarowaniu. Sztuka znajdywania pozwala się usytuować w przedziwnym miejscu. Człowiek jako niewidomy i nieświadomy zatrzymuje się dzięki Duchowi Świętemu w miejscu, gdzie zwykł przechodzić Chrystus i w głębokim poruszeniu serca uzdrawia wewnętrzne oko.

Łaska znajdywania dopełniana jest przez mądrą wierność. Przypatrując się czasem historiom naszych braci i sióstr, można dostrzec niemądrą wierność, uparte trwanie przy swych racjach, jakąś duchową donkiszoterię, przynaglającą do toczenia batalii. Czasem niemądra wierność jest jak czuwanie przy grobach, w których ugrzęzła historia. Mądre trwanie to rodzaj zakorzenienia, które jest odporne na zmienne wiatry historii, ulewy i deszcze, rodzaj dzielnego wyciągania rąk jak gałęzi drzewa, w których goszczą ptaki niebieskie.  

„Jeśli chcesz Mnie znaleźć, poznać i pójść za Mną, wezwij Ducha Świętego, który oświecał moich uczniów i który oświeca wszystkie narody wzywające Go w modlitwie. Zaprawdę, powiadam wam: ktokolwiek zawezwie Ducha Świętego, szukać Mnie będzie, odnajdzie Mnie i przyjdzie do Mnie przez Niego. Delikatne jak kwiat polny będzie jego sumienie, a jeśli to będzie ojciec lub matka rodziny, w rodzinie ich zapanuje pokój, w sercach ich będzie pokój w tym i przyszłym życiu”.

To przyzywanie rozbrzmiewa w Kościele jak głos Oblubienicy, która woła głęboko w historię: przyjdź! I włącza się w zapraszający ton samego Ducha: „A Duch i Oblubienica mówią: «Przyjdź!» A kto słyszy, niech powie: «Przyjdź!». I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie” (Ap 22, 17). Przedziwna jest ta wzajemność wołań i przychodzenia. Dla prywatnego przyzywania wsparcia ze strony Ducha Świętego możemy wykorzystać modlitwę, którą Mariam używa od nowicjatu:

Duchu Święty, natchnij mnie.

Miłości Boża, pochłoń mnie.

Po prawdziwej drodze prowadź mnie.

Maryjo, Matko moja, spójrz na mnie.

Z Jezusem błogosław mi.

Od wszelkiego zła,

Od wszelkiego złudzenia,

Od wszelkiego niebezpieczeństwa,

zachowaj mnie! Amen.

Nabożeństwo do Ducha Świętego – wzajemność uczczenia

Znakomicie jest, gdy prywatne, osobiste przyzywanie Ducha Świętego dopełnione jest powagą liturgii i nabiera kształtu nabożeństwa. Znaczy to przede wszystkim, że Duch gromadzi Kościół, który się wspólnie modli. Jednoczy ich wokół kapłanów i wokół Chrystusa. Wolą Ducha Świętego jest takie nabożeństwo:

„Gorąco pragnę – słyszy bł. Mariam – byś oznajmiła, że wszyscy kapłani, którzy raz na miesiąc odprawią Mszę św. o Duchu Świętym, uczczą Go tym, a ktokolwiek uczci Go i wysłucha Mszy św. ku Jego czci, będzie uczczony przez Ducha Świętego, a pokój zapanuje w jego duszy i nie umrze w ciemnościach”.

A przy innej okazji: „Zostało mi powiedziane, że w całym świecie należy ustanowić to, by każdy kapłan raz w miesiącu odprawiał Mszę św. do Ducha Świętego. I ci wszyscy, którzy będą w niej uczestniczyć, otrzymają szczególne łaski i światła. Powiedziano mi ponadto, że nadejdzie dzień, kiedy szatan będzie wykoślawiać obraz naszego Pana i Jego słowa w osobach żyjących w świecie, kapłanach i zakonnicach. Ale ten, kto będzie wzywał Ducha Świętego, odkryje błąd”.

Mariam wyjaśnia, na czym ono polega: Duch Święty pragnie być uczczony w tajemnicy Eucharystii. W formie zewnętrznej chodzi o uczestniczenie w comiesięcznej wotywie ku czci Ducha Świętego z wewnętrznym nastawieniem uwielbienia Ducha Świętego. To gwarantuje światło, które pozwala mądrze żyć.