Zagrożenia i koszty procedury in vitro

5-9 razy częściej występują ciężkie, rzadkie, genetycznie uwarunkowane zespoły mikrodelecyjne, przebiegające z upośledzeniem mózgowym i nowotworami. Prawie wyłącznie u dzieci z in vitro występują ciężkie nowotwory oka, siatkówczaki. 1,5 razy częściej u dzieci z in vitro dochodzi do porażenia mózgowego. W wieku do lat 5 u dzieci z in vitro odnotowuje się 2 razy częściej wykonywane zabiegi chirurgiczne różnego rodzaju. Dzieci z in vitro są bardziej podatne na zachorowania w wieku dojrzałym na nadciśnienie tętnicze, chorobę wieńcową, cukrzycę typu 2, osteoporozę i otyłość. Różne techniki in vitro są jedną z przyczyn zaburzeń molekularnych prowadzących do powstawania kilkunastu tysięcy „rzadkich” schorzeń genetycznych u człowieka, w tym i bezpłodności. Dzieci poczęte in vitro najczęściej nie otrzymują dokumentacji medycznej z procedury.

Tak od strony medycznej wygląda ryzyko procedury in vitro dla matek i dzieci, które miały szczęście rozpocząć życie i urodzić się. Absolutna bowiem większość dzieci poczętych w szkle ginie samoistnie na różnych etapach lub jest niszczona głównie przez zamrożenie po różnym okresie jego trwania. Zniszczone w ten sposób lub egzystujące w zamrażarkach polskie dzieci zaludniłyby 1-2 miasta wielkości Częstochowy.

Koszty procedury in vitro

Nie zatrzymując się na kosztach moralnych, psychologicznych i społecznych, warto poznać koszty finansowe procedury in vitro. Są to koszty bezpośrednie i wtórne. Średni koszt bezpośredni procedury in vitro w jednym cyklu wynosi ok. 10 tys. zł (od 5-12 tys. zł). U jednej pary stosuje się zwykle 3 do 5 cykli, co rodzi koszt rzędu 30-50 tys. zł. Te koszty są ponoszone w placówkach stosujących procedurę in vitro. Koszty wtórne są ponoszone przez wszystkie placówki służby zdrowia, do których trafiają dzieci z in vitro i ich matki. Na koszty wtórne składają się: koszt prowadzenia ciąży mnogiej, koszt porodu z ciąży wysokiego ryzyka, koszt śmiertelności okołoporodowej, koszt wcześniactwa, koszt zwiększonej zapadalności na różne choroby, koszt stosowania zabiegów chirurgicznych, koszt wad wrodzonych rozciągający się na całe lata w różnych placówkach służby zdrowia. O wysokości kosztów wtórnych, w przybliżeniu, można mieć wyobrażenie, znając choćby jedne z najniższych. I tak koszt opieki zdrowotnej nad zdrowym dzieckiem urodzonym w szpitalu wynosi 1000 zł, natomiast koszt analogicznej opieki nad wcześniakiem – 23 tys. zł.

W roku 2012 NFZ w Polsce będzie miał do dyspozycji na wszystkie działy opieki zdrowotnej ok. 60 mld zł. Zadłużenie placówek służby zdrowia, głównie szpitali, wynosiło na koniec pierwszego półrocza 2011 r. ponad 2 mld zł. W Częstochowie wszystkie szpitale są zadłużone, największy specjalistyczny – na ok. 100 mln zł. Od początku jesieni br. nie są wykonywane różnorakie zabiegi chirurgiczne ze względu na wyczerpanie pieniędzy przyznanych przez NFZ szpitalom na rok 2011. Z tych samych powodów na niektóre wizyty specjalistyczne czeka się od 1, 5 do 2 lat. Od 1 stycznia 2012 r. na pacjentów będzie ponadto przerzucona ogromna część odpłatności za leki.

W tej sytuacji lobby „przemysłu prokreacyjnego”, którego ludzie mają możliwości i obowiązek znać wszystkie zaprezentowane powyżej fakty, stale popycha obolałych bezdzietnością i najczęściej nieświadomych tych faktów małżonków do uczestniczenia w nieludzkiej procedurze in vitro. Dodatkowo nieodpowiedzialne osoby, w tym i lekarze, chcą zmusić podatników do opłacania z ich kieszeni procedury wysoce nieskutecznej i bardzo niebezpiecznej, ale intratnej dla członków „przemysłu prokreacyjnego”. Dzieje się tak, mimo że istnieje ludzka alternatywa dla bezdzietnych małżeństw – naprotechnologia, w której skuteczność urodzenia dziecka jest oceniana na 70-80% i nie jest obarczona żadnym ryzykiem ani dla matki, ani dla dziecka. Opracowanie tej metody z wykazaniem skuteczności i możliwości jej wykonywania leży w Biurze Analiz Sejmowych w Polsce od roku 2009.

Bibliografia

1. Chazan B., „Prawo czy etyka, medycyna czy weterynaria?”, w: „Zapłodnienie in vitro – szansa czy zagrożenie?”, Bydgoszcz 2011.
2. Midro A. T., „Wybrane zaburzenia genetyczne u dzieci wynikające z zastosowania procedur zapłodnienia pozaustrojowego in vitro”, w: „Otoczmy troską życie”, Białystok 2011.
3. Rybak G., Do redaktora naczelnego „Gazety Lekarskiej” dr. Ryszarda Golańskiego, Polemika in vitro, Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy Polskich, www.kslp.pl.
4. Terlikowski T. P., „Metoda in vitro w świadomości i dyskusji społecznej”, w: „Zapłodnienie in vitro – szansa czy zagrożenie?”, Bydgoszcz 2011.
5. Wasilewski D., „Aspekty efektywności i skuteczności in vitro w kontekście systemu finansowania świadczeń zdrowotnych w Polsce”, w: „Otoczmy troską życie”, Białystok 2011.
6. Wasilewski T., „Życie i godność każdej istoty ludzkiej a leczenie niepłodności małżeńskiej. In vitro czy naprotechnologia?”, w: „Otoczmy troską życie”, Białystok 2011.

Dr n. med. Wanda Terlecka – specjalista chorób płuc i medycyny kolejowej, twórca i wieloletni ordynator (do 2008 r.) Oddziału Chorób Płuc Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Częstochowie. Współtwórca polskiego Kodeksu Etyki Lekarskiej. Pierwsza przewodnicząca Okręgowej Izby Lekarskiej w Łodzi. Od 2010 r. – prezes Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich, które powstało w 1994 r. na Jasnej Górze podczas II Światowego Dnia Chorego, w obecności kard. Fiorenzo Angeliniego – przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia. Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy Polskich skupia medyków myślących po chrześcijańsku. Lekarze należący do Stowarzyszenia konsekwentnie bronią życia ludzkiego od poczęcia aż do naturalnej śmierci.