Długomyślność i spokojna siła

– Czego teraz najpilniej potrzeba, by tak się nie stało?

– Nie bezczynnej „siły spokoju”, ale spokojnej siły, zmieniającej najpierw politykę, a dopiero potem adaptującej do tej zmiany instytucje.

– A tego właśnie brakuje walczącym o dobre zmiany?

– Jak najszybciej trzeba się wyrwać z obecnego klinczu i przejść do budowania szerokiego poparcia dla polityki rządu, która jest dziś zaciemniona przez parlamentarne wojny.

– Opozycja przekonuje Polaków, że te wszystkie zmiany bardzo nie podobają się Unii Europejskiej, która przestrzega Polskę przed „orbanizacją”.

– Liberalna klasa rządząca Unii boi się siły Europy Środkowej. Obecna zmiana w Polsce może prowadzić do głębokiej zmiany geopolitycznej w Europie, bo zależne do tej pory od Niemiec państwa środkowoeuropejskie mogą się usamodzielnić i stworzyć front domagający się wpływu na kluczowe decyzje Zachodu, czego nasi partnerzy nie będą mogli zignorować. Bez Polski taka rola Europy Środkowej jest praktycznie niemożliwa. Dlatego premier Viktor Orbán, kiedy po raz drugi objął władzę, przyjechał najpierw do Warszawy i proponował Polsce odgrywanie tej motorycznej roli w konsolidacji naszego regionu. Premier Tusk jednak tę sugestię odrzucił. Dzisiaj Węgrzy na nowo podejmują temat. Jest to dla nas ogromna szansa, którą powinniśmy wykorzystać. Idziemy już w dobrym kierunku.

– Minister edukacji narodowej Anna Zalewska niedawno powiedziała do swej poprzedniczki: „Odwagi! Czas wyznaczać standardy w Unii Europejskiej!”. Czy taki czas rzeczywiście nadchodzi, Panie Marszałku?

– Najwyższy czas! Od naszych krajów oczekiwano do tej pory bezdyskusyjnej akceptacji tzw. dorobku wspólnotowego, a w ogóle nie brano pod uwagę naszego ogromnego dorobku społecznego, choćby tego, że Solidarność była największym ruchem społecznym współczesnego świata i jako taka mogłaby być punktem odniesienia w życiu duchowym i politycznym Europy.

– Tak się nie stało. Czy dziś tzw. nowoczesna Europa być może przeczuwa w Polsce rewolucję ideową, która może zagrozić jej lewicowo-liberalnym wartościom? W Polsce mówi się nawet o zamachu PiS na demokrację liberalną.

– W niedawnym wywiadzie dla „Krytyki Politycznej” prof. Ewa Łętowska, powszechnie czczona arcykapłanka środowiska Trybunału Konstytucyjnego, otwarcie kpiła z polskiego dorobku prawnego w zakresie ochrony życia. W jej wypowiedziach jasno rysowało się założenie, że liberalizm jest nadrzędnym kryterium interpretacji prawa.

– Czy rozpoczęcie dyskusji na ten temat nie byłoby zbyt niebezpieczne nawet dla jej przedmiotu? Premier Beata Szydło mówi, że jej rząd nie planuje rozpoczynania dyskusji na tematy światopoglądowe.

– Przede wszystkim nie należy nazywać praw podstawowych „kwestiami światopoglądowymi”. Taki język to kapitulacja wobec dyktatury relatywizmu. Czas wrócić do języka, jakim św. Jan Paweł II mówił „o nas i za nas”. Praca na rzecz cywilizacji życia to zwyczajny obowiązek. Biorąc pod uwagę skalę wyzwań, można ją – jak mówi wicepremier Mateusz Morawiecki – „fazować”, ale nie można jej odkładać czy przenosić ją poza sferę obowiązków państwa. I czas uruchomić pierwszą fazę. Dlatego Prawica Rzeczypospolitej zaproponowała nowelę ustawy o in vitro, przypominającą, że żadna z praktyk przewidzianych w tej ustawie nie może naruszać praw dziecka poczętego zawartych w polskim ustawodawstwie.

– Mówi Pan Marszałek, że najwyższy czas, by odejść od państwa relatywistycznego i rozpocząć tworzenie państwa dobra wspólnego. Ale chyba nikt dziś w Polsce nie wie, jak to zrobić...

– Nie można sprowadzać interesu publicznego do układu wzajemnych interesów. Dobro wspólne, po pierwsze, zawiera się w naturalnej sprawiedliwości, 5 jego filarów wskazał 2 lata temu Ojciec Święty Franciszek w Rio de Janeiro: życie, rodzina, zdrowie, bezpieczeństwo, sprawiedliwość. Po drugie – to zasady kultury narodowej, na czele z niepodległością Rzeczypospolitej, które czynią nas wspólnotą. I taką perspektywę należy przedstawiać Europie.

– Tymczasem Polska będzie krytykowana podczas specjalnej debaty na forum Parlamentu Europejskiego, zresztą ku zadowoleniu polskiej opozycji...

– Do tej pory w Parlamencie Europejskim trwała nieustanna nagonka na Węgry, wielokrotnie występowałem w obronie tego kraju. Tym razem to my zobaczymy, gdzie mamy przyjaciół, gdzie wrogów, a kto obojętnie stoi z boku. I choć będzie to ponure widowisko, na jego tle będzie znakomita sposobność zaprezentowania naszego stanowiska, a nawet promocji Polski.

– Naprawdę?!

– Premier Orbán parę miesięcy temu wygłosił przed PE wielką apologię odnowy narodowej na Węgrzech. Do takiej odważnej promocji Polski i naszych zasad zachęcam nasze władze.

– Polska wreszcie może się przybliżyć do spełnienia testamentu św. Jana Pawła II i zaproponować Europie powrót do chrześcijańskich korzeni?

– Rząd Rzeczypospolitej powinien być rzecznikiem cywilizacji życia, praw rodziny i opinii chrześcijańskiej w Europie. To może dać nam poparcie milionów ludzi we wszystkich krajach Unii. Wymaga to, oczywiście, intelektualnej odwagi i kompetencji.