Odlotowe święta

Nie każdy z nas może spędzić święta Bożego Narodzenia z rodziną. Są tacy, którzy w ten świąteczny czas pełnią służbę, m.in. lekarze, policjanci, żołnierze. Wśród nich są także lotnicy, dzięki którym wielu ludzi może w święta spotkać się z rodziną, może zobaczyć najbliższych. Tysiące kilometrów nad ziemią przewożą ludzi z jednego krańca świata na drugi, dbając o ich bezpieczeństwo i wygodę. Sami zostawiają rodziny, by służyć innym. Spędzają święta na pokładzie samolotu.

Ojciec i syn

Pan Stanisław Błasiak 30 lat wykonywał zawód pilota. Jego starszy syn Piotr jest stewardem. Dla obu latanie to pasja. Jednak to także wyrzeczenia – obaj doskonale wiedzą, co znaczy spędzać Boże Narodzenie bez rodziny, z dala od Ojczyzny. Ale swoich zawodów nie zamieniliby na żadne inne. – Ja praktycznie wychowałem się na lotnisku – mówi Piotr Błasiak – byłem mechanikiem lotniczym w wojsku, teraz jestem stewardem, dlatego latanie jest nieodłączną częścią mojego życia. Jest to na pewno praca trudna, odpowiedzialna, jej wada to błyskawiczne tempo życia.

Teoria mówi, że czas w szybko poruszających się obiektach płynie wolniej. Moja praktyka absolutnie nie pokrywa się z tą teorią. Co miesiąc odbieram plany na następny i zanim się obejrzę, już kolejne święta, kolejny sylwester. Ale ta praca daje też wiele radości. Podstawową zaletą jest brak monotonii. Nie ma dwóch takich samych rejsów. Zmieniają się kierunki, zmienia się załoga, zmieniają się pasażerowie.

Satysfakcję sprawia mi świadomość dobrze wykonanej pracy i wdzięczność pasażerów, którzy tę pracę doceniają, zwłaszcza teraz, w okresie świątecznym, kiedy wielu z nich, stęsknionych za bliskimi, wraca do kraju. Trudno jest pracować w święta, kiedy chciałoby się być z rodziną, trudno przyzwyczaić się do rozłąki w takim okresie. Ale na pewno pomaga świadomość, że dzięki nam ktoś inny spędzi Boże Narodzenie z bliskimi, że pasażerowie bezpiecznie dotarli do celu – opowiada pan Piotr.

Pomaga mi wiara

Stanisław Błasiak urodził się we wsi Czaniec na Podbeskidziu, skąd wywodzi się rodzina Papieża Jana Pawła II. Od małego fascynowały go szybowce i latanie. – Już jako przedszkolak widziałem z mojego domu jakieś punkciki, które nieraz całymi godzinami przemieszczały się majestatycznie ze wschodu na zachód i z powrotem nad oddaloną o 5 km górę Żar – wspomina pan Stanisław. – Podczas przedszkolnej wycieczki zobaczyłem z bliska te punkciki. To były szybowce, a Żar to górska szkoła szybowcowa. Przy korzystnych wiatrach szybowce mogły godzinami utrzymywać się w powietrzu, co mnie bardzo fascynowało.

Jako uczeń technikum spełniłem swe marzenie i zostałem przyjęty na podstawowe szkolenie szybowcowe w Aeroklubie Bielsko-Bialskim na lotnisku Aleksandrowice. Szkolił mnie znakomity instruktor Jan Winczo, wspaniały dydaktyk i niezrównany pilot, będący dla mnie po dziś dzień niedoścignionym wzorem człowieka lotnictwa – opowiada Stanisław Błasiak. Tak zaczęła się jego wieloletnia przygoda z lataniem. Został pilotem zawodowym. Latał na liniach krajowych, później do większości najważniejszych portów europejskich, północnej Afryki i do Azji, m.in. do Pekinu, Delhi, Kairu, Damaszku i Emiratów Arabskich.