Chore ciało - zaburzenia odżywiania się

Czy zaburzenia odżywiania się są groźne dla życia?

Zaburzenia odżywiania się mogą być przyczyna groźnych powikłań somatycznych i problemów zdrowotnych. Pojawiające się przy anoreksji wyniszczenie może przyczyniać się do osłabienia kości, bezpłodności, trwałego spadku możliwości intelektualnych. Bulimia psychiczna powoduje niszczenie szkliwa zębów, zaburzenia elektrolitowe. Może też skutkować pęknięciem przełyku. W przypadku jadłowstrętu psychicznego śmiertelność może dochodzić nawet do 20%.

Jakie rodzaje terapii są wskazane przy zaburzeniach odżywiania się?

Za najlepsza metodę leczenia tych zaburzeń uważa się różne formy psychoterapii. Terapia rodzin uznawana jest za metodę z wyboru w leczeniu jadłowstrętu psychicznego w wypadku osób mieszkających ze swoimi rodzicami, bez względu na wiek. Podobnie, Chocz mniej jednoznacznie, formułuje się zalecenia w leczeniu bulimii psychicznej. W leczeniu starszych pacjentek wskazuje się na skuteczność psychoterapii psychodynamicznych i psychoanalitycznych.

W wymiarze praktycznym – podstawowym celem psychoterapii pacjentek z zaburzeniami odżywiania się jest pomoc w odzyskaniu (lub zdobyciu) umiejętności wyrażania konfliktów i leków nie poprzez ciało, lecz poprzez przeżycia, uczucia i myśli. Zwłaszcza w bulimii psychicznej popularna jest terapia kognitywno-behawioralna, skoncentrowana na próbie opanowania objawów. Nie jest jednak jasne, na ile powodowana przez nią redukcja intensywności objawów jest trwała. Powyższe podejścia są obecnie coraz częściej łączone w ramach specjalistycznych programów terapeutycznych oferujących zarówno wgląd w mechanizm objawów, jak i pomoc w ich behawioralnej zmianie (kontrola wymiotów, przytycie itd.).

Czy z zaburzeń odżywiania się można się wyleczyć?

Tak. Różne ośrodki podają jednak rozmaite dane co do wyleczalności. Generalnie należy uznać, że waha się ona w granicach od 30 do nawet 100%. Oczywiście zdarzają się wypadki spontanicznych remisji zaburzeń odżywiania się; wydaje się jednak, że są one dość rzadkie. Z bulimii i anoreksji, napadowego objadania się nie można wyleczyć się tylko z pomocą gastrologa, endokrynologa, ginekologa czy pediatry. Zwykle sami chorzy, ale chyba częściej ich rodziny, boja się spotkania z psychiatra czy psychologiem. Odwlekając moment wizyty – odwlekają początek skutecznego leczenia. Oba zaburzenia maja bowiem tendencje do przewlekłego przebiegu.