Udany eksperyment

Rozwój neokatechumenatu doskonale ilustruje ewangeliczna przypowieść o zaczynie. W czerwcu ub. roku Drogę zaprosił melchicki arcybiskup Galilei w Izraelu Elias Chacour, który od dawna szukał "jednej lub kilku wspólnot, które głosiłyby Dobrą Nowinę" jego wiernym w odpowiedzi na prozelityzm uprawiany przez sekty. Neokatechumenat odpowiedział na to wezwanie. Arcybiskup zaproponował utworzenie „Drogi melchickiej”, a więc m.in. przystosowanej do liturgii tego wschodniego Kościoła katolickiego. „Swym sposobem działania kroczycie tą samą drogą i stosujecie te same metody, co moi przodkowie - apostołowie, którzy posługiwali się nimi na początku chrześcijaństwa, przed dwoma tysiącami lat" - napisał w liście do galilejskiej wspólnoty neokatechumenalnej hierarcha. Na marginesie można dodać, że członkowie Drogi to dziś największa wspólnota katolicka w Izraelu.

Zatwierdzony ostatecznie 13 czerwca br. przez Benedykta XVI Statut Drogi Neokatechumenalnej zawiera w zasadzie dwie ważne zmiany w stosunku do ustaleń z 2002 r. Polski tekst tłumaczenia będzie dostępny dopiero we wrześniu, ale nieoficjalnie wiadomo, że w artykule 13 mówi się o tym, że celebracje wspólnot neokatechumenalnych odbywające się w sobotni wieczór stanowią część liturgii i duszpasterstwa niedzielnego w parafii i są otwarte dla innych wiernych. Paragraf 3 tego artykułu nakazuje zaś przyjmowanie Komunii Świętej (pod obiema postaciami), w postawie stojącej, pozostając na swoich miejscach. Dotychczas uczestnicy Eucharystii przyjmowali Ciało i Krew Pańską, siedząc.

***

Komunikat Konwiwencji Biskupów Europy – Domus Galilaeae, 24-29 marca 2008 Góra Błogosławieństw (Korazim, 29 marca 2008)

Dziewięciu Kardynałów oraz 160 Arcybiskupów i Biskupów Europejskich:
My, Biskupi uznajemy z wdzięcznością, że wśród licznych łask udzielonych przez Ducha Świętego Kościołowi naszych czasów, Droga Neokatechumenalna, wraz ze swoim itinerarium wtajemniczenia chrześcijańskiego, stanowi potężny charyzmat, aby wzmacniać zapał misyjny, który wypływa z odrodzenia chrzcielnego i dać odpowiedź na dramatyczną sytuację dechrystianizacji Europy.

My, Pasterze, stwierdzamy, że przyszłość ewangelizacji w Europie będzie zależała w dużej mierze od ojcowskiej miłości, z jaką my Biskupi przyjmiemy Drogę Neokatechumenalną, a także nowe rzeczywistości kościelne, które Bóg wzbudza, by pomagać Kościołowi. Dlatego chcemy towarzyszyć Seminariom Redemptoris Mater oraz podtrzymywać tak drogocenne rodziny z Drogi, włączając je coraz bardziej w życie Kościołów lokalnych.

***

Neokatechumenat obejmuje katechezy początkowe oraz itinerarium neokatechumenalne rozwinięte według trzech faz wtajemniczenia chrześcijańskiego: prekatechumenat, katechumenat i wybranie. Neokatechumenat rozpoczyna się w parafii – na zaproszenie proboszcza – katechezami początkowymi. Odbywają się one przez dwa miesiące podczas piętnastu spotkań wieczornych i kończą trzydniową konwiwencją, na której zostaje zawiązana wspólnota złożona z 20-30 osób. W każdej wspólnocie neokatechumenalnej co tydzień odbywa się celebracja Słowa Bożego.