Coś dla rodziny

W diecezjach tworzących metropolię warszawską jest 268 kręgów DK, do których należy 2360 osób (w diecezji warszawsko-praskiej ok. 360 małżeństw w ponad 70 kręgach). Domowy Kościół zaszczepił się także na Ukrainie (ok. 127 kręgów), Białorusi, Słowacji, w Niemczech, w Moskwie, Wiedniu, Kanadzie i USA. Zaczynają także tworzyć się kręgi wśród młodych Polaków, którzy wyjechali do pracy m.in. w Londynie, Sztokholmie oraz we Włoszech.

W Domowym Kościele proponuje się małżeństwom sakramentalnym przeszczepioną z Ruchu Światło-Życie wizję Kościoła jako wspólnoty wspólnot oraz model duchowości zaczerpnięty od obecnego także w Polsce, założonego w 1938 r. we Francji przez małżeństwa i ks. H. Caffarela ruchu Equipe Notre Dame. Zakłada on dążenie do jedności małżonków z Bogiem i między sobą poprzez codzienną modlitwę osobistą i małżeńską, regularne czytanie Pisma Świętego, comiesięczny dialog małżeński i tzw. regułę życia: systematyczną pracę nad sobą oraz uczestnictwo w spotkaniach formacyjnych kręgu i corocznych rekolekcjach formacyjnych.

Innym, wielce zasłużonym w naszej powojennej historii ruchem jest Rodzina Rodzin (RR). Ten Ruch Apostolski, zainicjowany w 1952 r. przez ks. Prymasa Stefana Wyszyńskiego z inspiracji Marii Okońskiej, wobec propagowania w Polsce modelu rodziny laickiej, dążył do odrodzenia i uświęcenia rodziny świadomej i ofiarnie służącej Kościołowi. Rodzinę Rodzin zorganizowała i przez 39 lat prowadziła pod okiem ks. Prymasa słynna ciocia Lila – dr Maria Kantowska (1922–1991). RR realizuje cykl comiesięcznych spotkań, w stałych, zbliżonych wiekiem małżeństw grupach. Odbywają się one głównie w centrum RR – w kościele przy ul. Łazienkowskiej 14. Ich integralną częścią jest Eucharystia oraz praca w temacie kościoła podanym na dany rok. W tym roku brzmi ono: „Bądźmy uczniami Chrystusa”. Ważną częścią spotkań są grupy dzielenia i agapa.

– Duchowość Ruchu zamyka się w czterech hasłach: eklezjalności, maryjności, polskości i rodzinności. Świadczymy sobie także wzajemną pomoc – tłumaczy Małgorzata Kowalik, która związała się z RR już w szóstej klasie szkoły podstawowej. Niestety średnia wieku w RR znacznie już wzrosła, a ostatnimi laty sam ruch jakby zszedł do podziemia. – To dlatego, że od 2001 r. nie mamy zatwierdzonego Statutu Ruchu. Stąd nie możemy działać w parafiach. Brakuje także stałego duszpasterstwa, kapłanów. Udaje się nam natomiast od 14 lat współpracować z rodzinami kresowymi. Na Ukrainie jest 5 wspólnot RR. Rozwijają się pięknie, głównie wśród tamtejszej Polonii – tłumaczy pani Kowalik.

Znaczącym, bo skupiającym obecnie w Polsce ok. 1000 rodzin (w diecezji warszawsko-praskiej 70) ruchem jest powstały pod koniec 1914 r. w Niemczech Ruch Szensztacki (RS). To ruch nie tyle rodzin, co dla rodzin, stawiający je w centrum swojego apostolskiego zainteresowania i działalności. Ruch Szensztacki proponuje im różnorodną formację zakładającą m.in. „godziny szensztackie” – rozmowy małżonków na tematy życia małżeńskiego i rodzinnego, oraz powstawanie „sanktuariów domowych” – miejsc wspólnej modlitwy rodzin, będących – jak tłumaczy s. M. Estera Balcer ISSM z duszpasterstwa rodzin RS – wewnętrznym wyrazem sakramentu tych małżeństw. Rodziny formowane w RS podejmują najczęściej pracę apostolską w swoich parafiach. Stworzyły także w Józefowie Akademię Rodziny – cykl dwuletniej formacji małżeństw.