Żarliwa modlitwa za Kościół

Po przeistoczeniu Pan Jezus jest obecny pod postaciami chleba i wina. I chociaż pozostaje to zakryte dla naszych oczu, jest objawione naszym sercom. W Jego imieniu kierujemy naszą modlitwę do Boga Ojca. Pierwszą i największą sprawą jest modlitwa za Kościół: „Pamiętaj, Boże, o Twoim Kościele na całej ziemi. Spraw, aby lud Twój wzrastał w miłości razem z naszym papieżem…, naszym biskupem… oraz całym duchowieństwem” (II modlitwa eucharystyczna).

krytyka Kościoła

Słowo „Kościół” wywołuje u wielu ludzi – zarówno w kręgach Kościoła, jak i poza nim – różne reakcje, a nawet emocje. Jedni kojarzą z nim tylko budowle. Drudzy identyfikują z nim papieża, biskupów i kapłanów. Znowu inni bardziej lub mniej ostro krytykują „Kościół jako urząd”, tak jakby mógł istnieć bez urzędów i hierarchii! Kardynał Joseph Ratzinger w jednym ze swoich kazań, wygłoszonych w Altötting sformułował to tak: „Jednych denerwuje to, co nazywają Kościołem hierarchii i czują się przygnieceni jej władzą; inni jęczą z powodu bałaganu i samowoli jakoby panujących w Kościele: pastoraliści opracowują zrezygnowani nowe plany, by rozwinąć i wprowadzić nowe metody; planuje się święta, imprezy, dyskusje; a na końcu kipi to wszystko jak w wodzie i czujemy się przy tym biedni i puści. Kościół stał się jak wesele bez miłości i bez wina”.

Pewien młody człowiek napisał dla czasopisma „Wochenzeitschrift” pełen chłodu i złości artykuł pod tytułem Chrześcijanin dziś. Napisał w nim: „Pozostając poza Kościołem, wcale nie czuję się nieszczęśliwy. Wręcz przeciwnie, wierzę, że żyję bardziej po ludzku i moralnie niż niektórzy uczęszczający do kościoła, a do tego bardziej prawdziwie. Czas Kościoła skończył się już bezpowrotnie. Być może chrześcijaństwo było pewną konieczną fazą w historii ludzkości i wniosło ze sobą bez wątpienia wiele dobra. To powinniśmy uznać. Ale tak jak ja nie potrzebuję Kościoła, tak też miliony ludzi już więcej go nie potrzebują. Starsi nie powinni się z tego powodu martwić. Szanujemy ich jako naszych rodziców, jako starszych, chociaż wielu z ich poglądów i zachowań już nie rozumiemy. Dla tych, którzy potrzebują Kościoła, może on nadal istnieć. Być może zawsze znajdą się tacy, dla których jest on czymś koniecznym. Jednak świat przyszłości chcemy budować bez Chrystusa i nie wyrządzamy przez to nikomu żadnej krzywdy, jeśli tak postępujemy”.

Takie słowa można wyjaśnić tylko jako młodzieńcze nieporozumienie. Jakże bardzo ludzie są spragnieni miłości i Bożego odkupienia, a przez to i Kościoła! Profesor Max Thüerkauf ze Szwajcarii powiedział kiedyś bardzo słusznie, że także ci niewierzący ostatecznie żyją – często nieświadomie – z chrześcijaństwa, Kościoła i jego wiary!

Kościół nadal pozostaje młody

Liczby nie są żadnym argumentem, być może są jednak jakimś barometrem nastrojów. Nie tak dawno rocznik statystyczny Kościoła podał do wiadomości, że liczba katolików na całym świecie wzrosła do prawie jednego miliarda. W Afryce w latach 1978-1989 liczba katolików zwiększyła się o 56,3%, w Azji o 38,7%, w Ameryce Południowej o 24,6%, w Australii i Oceanii o 23,8%, w Ameryce Północnej o 13,9% i w Europie o 5,7%. Jeżeli – jak podają relacje – tylko w jednej pielgrzymce na Wschodzie (Lewocza na Słowacji) wzięło udział więcej niż 500 000 wiernych – a na dodatek była to przede wszystkim młodzież – to można bez ogródek powiedzieć, że Kościół nadal pozostaje młody. Także podczas wielu nabożeństw i w grupach modlitewnych można zaobserwować, że bierze w nich udział coraz więcej młodzieży. Można to zauważyć wszędzie. Zaś przeciwników, którzy oczerniają i obrzydzają Kościół, nigdy nie zabraknie. Nie jest on przecież tylko dziełem ludzkim, lecz przede wszystkim Kościołem Jezusa Chrystusa i Jego mistycznym Ciałem.