Najważniejsza kariera mężczyzny

Mam szczęście mieć dobrego, kochającego i wymagającego ojca. Cieszę się, że w takim domu mogłam dorastać i uczyć się życia na przykładzie mojej siedmioosobowej rodziny. Dla mnie oczywistością było, że tata towarzyszy mi w codzienności, czujnie obserwując, co się dzieje w moim życiu. Gdy trzeba było – zganił, ale gdy był ku temu powód – pochwalił. Z wiekiem, gdy dorastałam widziałam, że nie wszyscy mają tyle szczęścia, co ja. Niektórzy z mojego otoczenia wychowywali się bez ojca, a byli i tacy, którzy wprawdzie ojca mieli, ale tylko fizycznie, bo w wychowanie się nie angażował. Zdarza się niestety, że ojciec zamiast dodawać dziecku skrzydeł i rozwijać w nim poczucie wartości sprawia, poprzez swoją postawę, że dziecko już jako osoba dorosła jest życiowo bezradne i zamknięte na innych.

Czy będzie dobrym ojcem

Te moje własne obserwacje sprawiły, że kiedy jako młoda dziewczyna spotykałam się z chłopakiem, zastanawiałam się nie tylko czy będzie on dobrym mężem, lecz także dobrym ojcem dla naszych dzieci. Myślałam często o roli ojca w życiu dzieci. Jako nastolatka czytałam różne książki, żeby poszerzyć swoją wiedzę. Jednym z moich ulubionych autorów był Jacek Pulikowski. Gdy już pracowałam w Polskim Radiu, zaczęłam go zapraszać jako gościa do audycji. O ojcostwie zawsze mówił z entuzjazmem, z humorem, a ponieważ opierał się na własny oświadczeniu, inni mężczyźni mogli od niego się dowiedzieć, że ojcostwo to najważniejsza kariera mężczyzny. Twierdzi on, że mężczyzna, aby być naprawdę szczęśliwy powinien być ojcem w szerokim tego słowa znaczeniu. Ponieważ najważniejsze cechy ojca to miłość i odpowiedzialność. Miłość, czyli altruistyczna troska o dobro tych, których kochamy, czyli o dobro żony, dzieci, innych ludzi. Żeby móc się troszczyć o innych, trzeba zwalczyć swój egoizm. To jest pierwsze zadanie dla mężczyzny. Odpowiedzialności zaś trzeba się nauczyć, gdyż nikt nie rodzi się odpowiedzialny. Mężczyzna przez swoje życie, poprzez stawianie sobie kolejnych zadań i wypełnianie ich powinien dążyć do coraz to większej odpowiedzialności. Aby osiągnąć pełnię męskości i zadowolenie z życia powinien bezwzględnie podjąć trud samowychowania, bo dopiero wtedy będzie zdolny do miłości, będzie mógł siebie komuś ofiarować.

Co daje relacja z ojcem

Bycie rodzicem to ogromna odpowiedzialność. Dorota Kornas−Biela, psycholog i pedagog z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w swoich publikacjach podkreśla, jak ważna jest obecność ojca w życiu dziecka. Ojciec bowiem wprowadza dziecko w świat zewnętrzny, świat norm i zasad, świat, który jest poza domem. Obecność ojca w rodzinie, czułe i serdeczne relacje z ojcem wymagającym i kochającym, wpływają przede wszystkim na rozwój poznawczy dziecka. Ojciec bardzo stymuluje ciekawość dziecka, jego zainteresowania, rozwój różnych hobby, umiejętności i zdolności, które tkwią w dziecku, ale które często wymagają dopingu, postawienia przed nim pewnych wymagań, wyższych poprzeczek. Mamy raczej chronią dziecko, trzymają przy sobie, bardziej dbają o bezpieczeństwo życia i zdrowia. Mama jest bardziej uważna, czujna i rzadziej niż ojciec pozwala na podejmowanie zachowań tzw. ryzykownych. Natomiast ojciec bacznie patrząc i pilnując, zostawia jednak dziecku znacznie większy zakres swobody. Ojciec wreszcie sam reprezentuje świat męski, a więc pokazuje, co to znaczy być mężczyzną, co to znaczy być mężem, co to znaczy być synem dla swoich rodziców. Chłopiec uczy się wtedy swojej przyszłej męskiej roli. Patrząc na ojca, widzi, jaki jest zakres przywilejów, ale także jaki jest zakres obowiązków i odpowiedzialności. Dla dziewczynek również jest ważny kontakt z ojcem, bo ojciec staje się, nawet podświadomie, modelem. Uczy córkę, na czym polega kobiecość i czego od kobiet oczekują mężczyźni i jak te wzajemne relacje ułożyć. Ojciec jest dla dziecka reprezentantem także świata nadprzyrodzonego. Dziecko tworzy sobie obraz Boga na wzór swojego ojca. Ten obraz w ciągu życia oczywiście ulega zmianie, zwłaszcza, jeśli ojciec nie był wzorem do naśladowania.

Ojcostwo w praktyce

Kiedyś zapytałam Cezarego Urzyczyna, przyjaciela naszej rodziny, ojca dwóch córek, czym dla niego jest ojcostwo. Odpowiedział wtedy, że obserwował, jak córki dorastają i starał się odczytywać ich potrzeby na każdym etapie rozwoju, bo dzieci nie rodzą się przecież z instrukcją obsługi. Sięgał po literaturę, szukał w środkach społecznego przekazu czy w Internecie wskazówek, jak być dobrym ojcem. Największą jego radością jest przytulenie córek i usłyszenie, że go kochają, że cieszą się, że jest ich tatą. Jest to potwierdzenie, że obrał dobry kierunek i to motywuje go do jeszcze większego wysiłku, żeby być dojrzałym ojcem.

Ojcostwo jest przygodą i wyzwaniem

Badacz i obserwator męskiego świata John Eldredge mówi, że przygoda, podejmowanie wyzwań, walka to część natury mężczyzny. W ostatnich latach można zauważyć, że wielu mężczyzn poważnie podchodzi do roli ojca. Spotykają się w różnych grupach w Kościele i modlą się za dzieci, albo uczestniczą w warsztatach organizowanych np. przez Inicjatywę Tato.Net. Wiedzą, że sama intuicja nie wystarczy, że trzeba zadbać o poszerzanie wiedzy, bo przecież dzieci rosną i problemy, przed którymi stają, są coraz poważniejsze. Nie można poprzestać na wiedzy o swoim dziecku, gdy miało kilka lat. Konieczność poznawania świata dziecka, jego osobowości, temperamentu, zainteresowań, marzeń wydaje się oczywista, gdyż pozwala potem zachęcać dorosłe już dziecko do osiągania w życiu celów i realizowania własnych planów.