Ojciec zastępczy

– Gdyby wśród duchowieństwa i w społeczeństwie nie było osób prezentujących ten typ myślenia, to o. Rydzyk nie byłby tym, kim jest – dodaje prof. Pokorna-Ignatowicz.

W tym sensie na panewce może spalić plan abp. Kazimierza Nycza – bo tak można interpretować podjętą przez niego próbę rewitalizacji warszawskiego Radia Józef. Metropolita warszawski chciałby, żeby tę stację „wybierali słuchacze, którzy poszukują publicystyki i refleksji religijnej". Jeśli miałaby ona odebrać publiczność o. Rydzykowi, to co najwyżej tę najmniej wierną, a zatem tę, której problem ideologii czy polityki Radia i tak może nie dotyczyć.

Jakiekolwiek przejęcie Radia utrudnia wreszcie jego struktura własnościowa, koncesja należy bowiem do redemptorystów. Według dokumentów KRRiT o. Rydzyk jest jednoosobowym organem nadzorczym, zarządzającym i kontrolnym Radia. – Jest de facto właścicielem koncernu – zauważa dr Markowski.

Drugi ze scenariuszy, czyli pojawienie się następcy o. Rydzyka, także jest wątpliwy, dlatego że autorytet rozgłośni to autorytet jej dyrektora.

Trzecia możliwość: nieobecność o. Rydzyka wzmocniłaby tylko poczucie oblężenia, a on sam stałby się symbolem, swoistym „męczennikiem". – To też mało realne – odpowiada prof. Sztompka. – Do stworzenia legendy potrzebna jest postać czysta, nadająca się do wyidealizowania.

Wreszcie, mało realna jest wieszczona często kościelna schizma. Według prof. Ignatowicz ludziom o profilu słuchacza Radia, głęboko wierzącym i przywiązanym do Kościoła, odejście od niego nie mieści się w głowie. – Poza tym Radio nie proponuje pogłębionej formacji teologicznej, która – jak np. w przypadku lefebrystów – mogłaby dać podstawy do schizmy – mówi. Prof. Sztompka twierdzi, że słuchacze identyfikujący się z ideologią radia rozproszyliby się np. w populistycznych partiach. Nie zmieniłoby to ani ich zagubienia w świecie, ani frustracji.