Przez arogancję do tolerancji

Czy podkoszulek z mniej lub bardziej prowokującym napisem ma zastąpić twarz – czy tylko wizytówkę? A może napis ma komentować zachowanie tego, kto ją włożył, włączać go w pewną grupę? Czy napis jest głosem w społecznej dyspucie serio, czy tekstem poetyckim, który znalazł sobie tak osobliwą formę publikacji? A może tylko – żartem na miarę poczucia humoru autorów? Te wszystkie pytania należałoby postawić, przyjmując, że akcja „Tiszert dla wolności” jest godnym odnotowania wydarzeniem. Trudno mówić o rzeczywistym zasięgu tej akcji – faktem bezspornym jest zaangażowanie się na jej rzecz ogólnopolskiego dziennika, nagrodzenie jej przez agendę postkomunistycznego rządu, obecność w internecie, dyskusja (niezbyt obszerna, jeszcze mniej merytoryczna) w prasie.

Sukces osobisty odniósł projektodawca – student socjologii, organizator happeningów. Ten młody człowiek coś tam zarobił, ale co ważniejsze – ma co wpisać do CV, nawiązał rozmaite pożyteczne dla siebie kontakty, zmusił niektórych, by zapamiętali jego nazwisko. Wyprowadził wystawę podkoszulków z galerii do hali dworca kolejowego. Korzyści może też spodziewać się biuro, które zaprojektowało podkoszulki, oraz sieć sklepów, która je rozprowadza. Nie można też pominąć wpływu politycznego akcji na przedwyborczy układ sił.

Oto treść napisów: NIE PŁAKAŁEM (NIE PŁAKAŁAM) PO PAPIEŻU; NIE STAĆ MNIE; NIE NOSZĘ TISZERTÓW DLA WOLNOŚCI; MAM DWIE MAMUSIE; MAM DWU TATUSIÓW; BĘDĘ STARA; BĘDĘ STARY; JUŻ MU ZUPY NIE GOTUJĘ; JESTEM CHORY PSYCHICZNIE; JESTEM NA LIŚCIE; MAM AIDS; JESTEM LESBIJKĄ; JESTEM GEJEM; JESTEM ŻYDEM; JESTEM ŻYDÓWKĄ; MAM SPIRALĘ; USUNĘŁAM CIĄŻĘ; JESTEM ARABKĄ; JESTEM ARABEM; JESTEM BEZROBOTNY; JESTEM BEZROBOTNA; NIE CHCĘ MIEĆ DZIECI; MASTURBUJĘ SIĘ; JESTEM MURZYNEM; NIE CHODZĘ DO KOŚCIOŁA; MAM OKRES; NIE SŁUCHAM PAPIEŻA; MIAŁEM POCHWĘ; JESTEM ZE WSI; NIE LUBIĘ SEKSU; BYŁEM W WIĘZIENIU; BYŁAM W WIĘZIENIU.