Troska o kulturę narodową

[1] M. Wańkowicz, Kundlizm, w: tenże, Przez cztery klimaty. 1912–1972, wybór tekstów A. Garlicki, Warszawa 1974, s. 471.
[2] Zob. H. Skorowski, Wolność, integracja, solidarność w nauczaniu społecznym Jana Pawła II, Warszawa 2002, s. 83–90.
[3] A. Kłoskowska, Kultura narodowa, w: Pojęcia i problemy wiedzy o kulturze, pod red. A. Kłoskowskiej, Wrocław 1991, s. 51.
[4] T. Miciński, Do źródeł duszy polskiej, Lwów 1906, s. 13.
[5] Zob. M. Pawlikowski, Dwa światy, Londyn 1952, s. 301–303; E. Jaworski, W. Kosowska, „A to Polska właśnie”. W kręgu wartości kultury narodowej, w: Kultura polska. Współczesność wobec tradycji, pod red. T. Kłaka, Katowice 1992, s. 11–22.
[6] B. Malinowski, Freedom and Civilization, London 1947, s. 255.
[7] Zob. J. Chałasiński, Sztuka jako element kultury historycznej, w: tenże, Kultura i naród. Studia i szkice, Warszawa 1968, s. 109–117.
[8] K. Grzybowski, Odrodzenie – wielki skok, „Polityka” 10 (1966) nr 14, s. 8.
[9] Pieśń o Rolandzie, tłum. T. Boy-Żeleński, Warszawa 1932, s. 23. Por. W. Boziewicz, Polski Kodeks Honorowy, Warszawa–Kraków 1939.
[10] Zob. A. O., Badania Turczynki. Co lubią Polacy?, „Dziennik Polski” (Chicago) (1947) nr 157, s. 7; B. A. Wysocki, Rozsianie inteligencji wśród Polaków, „Gazeta Niedzielna” (Londyn) (1950) nr 48, s. 5; A. Grobicki, Inteligencja Polaków w USA, „Głos Polski” (Toronto) (1950) nr 21, s. 3; Z. Wasilewski, O życiu i katastrofach cywilizacji narodowej, Warszawa 1921, s. 44–51.
[11] W. Lippman, Public Opinion, New York 1949, cyt. za: R. Dyoniziak, Socjologia systematyczna w zarysie, Kraków 1993, s. 49.
[12] Zob. S. Barańczak, Ethnic Stereotypes in English and American Light Verse, w: Stereotypes and Nations, ed. by T. Walas, Cracow 1995, s. 231–243; S. Frenkiel, Caricature as Stereotype, w: tamże, s. 219–224; J. Berting, Ch. Villain-Gandossi, The Role and Significance of National Stereotypes in International Relations: an Onterdisciplinary Approach, w: tamże, s. 13–27.
[13] Zob. P. Lisiecki, Kultura narodowa dzisiaj, „Azymut” (2001) nr 10, s. 3; T. Ślipko, Refleksja etyczna o narodzie, „Nowy Przegląd Wszechpolski” (2001) nr 5–6, s. 36–37.
[14] Zob. F. Koneczny, O cywilizację łacińską, Gliwice 1999, s. 33–45; tenże, Kościół jako polityczny wychowawca narodów, Warszawa [brw.], s. 23–39. Por. tenże, Prawo i państwo w cywilizacji łacińskiej, Warszawa–Komorów 1999.
[15] Zob. I. Ihnatowicz, Naród, w: tenże [i in.], Społeczeństwo polskie od X do XX wieku, wyd. 2 poszerz., Warszawa 1988, s. 535–540.
[16] Zob. J. M. Bocheński, O patriotyzmie, Warszawa 1989, s. 9–10.
[17] Zob. E. Kosowska, O niektórych aspektach funkcjonowania zasady „do ut des” w polskiej kulturze szlacheckiej, w: Kultura polska, s. 24–39.
[18] Zob. J. Żarnowski, Społeczeństwo – naród – państwo, w: Społeczeństwo polskie od X do XX wieku, s. 634–635.
[19] Cyt. za: M. Novak, Przebudzenie etnicznej Ameryki, przekł. H. Pawlikowska, Warszawa 1985, s. 204.
[20] Zob. T. Lehr-Spławiński, Język polski jako współczynnik formowania się narodu polskiego, w: Pierwsza konferencja metodologiczna historyków polskich, t. 2, Warszawa 1953, s. 57–62. Por. L. Leciejewicz, Rodowód historyczny kultury polskiej – najstarsze źródła, w: Uniwersalizm i swoistość kultury polskiej, pod red. J. Kłoczowskiego, t. 1, Lublin 1989, s. 15–39; A. Gieysztor, Wejście w krąg kultury zachodniej w wieku IX–XII – państwo, społeczeństwo, Kościół, w: tamże, s. 41–56.
[21] Zob. tamże, s. 204–206.
[22] Zob. B. A. Wysocki, Dwujęzyczność u dzieci, „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza” 18 X 1951, s. 3; S. K., Nieunikniona dwujęzyczność u dzieci, „Dziennik Polski” 31 X 1951, s. 5; J. Giertych, Dwujęzyczność u dzieci, tamże, 30 X 1951.
[23] Zob. F. Fanon, Wyklęty lud ziemi, przeł. H. Tygielska, Warszawa 1985, s. 141–162.
[24] T. Miciński, Do źródeł duszy polskiej, s. 177.
[25] F. Adamski, Kultura narodowa. Sytuacja – zagrożenia – zadania, „Znaki Czasu” (1990) nr 17, s. 111–120.
[26] K. Marks, F. Engels, Manifest komunistyczny, w: tenże, Dzieła wybrane, t. 1, Warszawa 1949, s. 29, 42.
[27] K. Marks, Walki klasowe we Francji od 1948 r. do 1850 r., w: tamże, s. 152–153.
[28] Zob. A. Besancon, Imperium rosyjskie i panowanie świeckie, w: Sowietskij Sojuz, [red. J. Karpiński, I. Lasota, tłum. J. Karpiński], New York 1988, s. 13–14.
[29] Zob. I. Mosseg, Moskwa dawna i dzisiejsza a narody podbite północno-wschodniej Europy, [tłum. z niewydanego rękopisu rosyjskiego], Warszawa 1931, s. 61–62.
[30] Zob. H. Carrère D’Encausse, Spękane imperium, tłum. Warszawa 1985, s. 5–11.
[31] Cyt. za: I. Mosseg, Moskwa dawna i dzisiejsza a narody podbite północno-wschodniej Europy, s. 66–72.
[32] Zob. J. Chałasiński, Kultura i naród a przeobrażenia świata współczesnego, w: tenże, Kultura i naród, s. 9–63.
[33] E. J. Abramowski, Pomniejszyciele Ojczyzny, w: tenże, Pisma publicystyczne w sprawach robotniczych i chłopskich, Warszawa 1938, s. 271.
[34] Cyt. za: J. Ciechanowicz, Droga geniusza, „Polski Przewodnik” (Nowy Jork), 9 X 1998, s. 18.
[35] Zob. B. Chlebowski, Rozwój kultury polskiej w treściwym zarysie przedstawiony, Warszawa 1917, s. 4–30.