Idea ambitnej polityki

– Podziela Pan przekonanie prezesa PiS-u o realnym zagrożeniu dla demokracji w Polsce?

– Tak, choć oczywiście nie chodzi tu o to, że Polska przestanie być krajem szanującym wolności jednostki, lecz o demokrację polityczną w znaczeniu zachodnioeuropejskim. Demokracja polityczna oznacza równowagę i możliwość realnej kontroli rządzących. Tymczasem potężna część polskich mediów stoi dziś najwyraźniej po stronie rządzących i nawet wtedy, gdy popełniają oni ciężkie błędy – np. podnoszą podatki po deklaracji ich obniżania – media tolerują i akceptują takie kiepskie rządzenie… Dlatego pilna jest potrzeba wzmocnienia opozycji.

– W jaki sposób Pana środowisko wzmocni PiS?

– Wnosimy do PiS-u przede wszystkim nasz własny dorobek intelektualny, własną inwencję i własne pomysły. Ja osobiście deklaruję chęć zajmowania się mecenatem w sferze kultury i nauki oraz kwestiami konstytucyjno-instytucjonalnymi. Obecnie pracuję nad zmianą regulaminu Sejmu, przywracającą prawa opozycji politycznej w parlamencie na wzór wielu rozwiązań europejskich. Zaznaczam, że nie chcemy budować wewnątrz PiS-u jakiejś osobnej grupy, tworzyć odrębnych tendencji – zamierzamy działać przede wszystkim na rzecz realnego wzmocnienia tej partii. Chcemy wnieść do PiS-u dużą porcję bardzo merytorycznej i popartej konkretami krytyki polityki współczesnej.

– Podziela Pan opinię prof. Jadwigi Staniszkis, że tego właśnie PiS-owi teraz najbardziej brakuje?

– Zdecydowanie tak. Myślę, że PiS musi dodać do tej swojej jednoznaczności – której podkreślanie jest wciąż potrzebne i uzasadnione – więcej wyraźniejszych inicjatyw, obnażających słabość współczesnej polityki PO. Powinien przede wszystkim uparcie przekonywać, że Polska może budować nowoczesne instytucje, szanując tradycję i wykorzystując jej żywotność. PiS musi nieustannie podkreślać, że modernizacja kraju nie wyklucza przywiązania do tradycji i nie przekreśla zachowania tożsamości. Bo jeśli nie zrobi tego PiS, to kto?...

– Trudno to robić, gdy się nie ma przychylności mediów, zwłaszcza gdy to one w dużym stopniu kreują w Polsce rzeczywistość polityczną.

– To prawda. Osobiście bardzo ubolewam nad tym, że politycy przystosowują się do wymagań mediów i próbują się posługiwać bardzo prostymi sposobami zjednywania sobie opinii publicznej… Przyznaję, że tych sposobów nigdy nie stosowałem i być może stąd część moich kłopotów politycznych… Zbyt merytoryczni politycy nie są tak atrakcyjni dla polskich mediów jak ci, którzy w sposób gorący i uproszczony (a nawet prostacki) przekazują swoje przesłanie. Ale ja się z tym godzę, bo uważam, że prawdziwą miarą polityki jest tylko to, jakie instytucje po sobie zostawiamy, i mam nadzieję, że zwycięstwo PiS-u w następnych wyborach zaowocuje wreszcie polityką treściwą.

– Droga do zwycięstwa nie będzie łatwa właśnie z powyższych powodów…

– Nic nie jest łatwe… Znamy przypadki w historii Europy – zwycięstwa przeciwko wszystkim mediom, np. De Gaulle’a w 1958 r. … Bywa tak, że większość społeczeństwa gromadzi się wokół siły zwalczanej przez wszystkie media i mam też takie wrażenie, że ci, którzy dzisiaj organizują tę kampanię eliminacji PiS-u, żyją w obawie, że przyjdzie taki moment, gdy to niekontrolowane społeczeństwo opowie się w większości za PiS-em.

– Skąd to przekonanie?

– Uważam, że mamy w Polsce do czynienia z elitą, która boi się procedur demokratycznych jak diabeł święconej wody, boi się referendum. W Polsce jest to instytucja niezwykle rzadko wykorzystywana… Wielu przedstawicieli establishmentu histeryzowało, gdy stawiano kwestie referendum przy ratyfikacji Traktatu Lizbońskiego. Może ta niechęć wynika z obawy, że przewaga medialna jednak nie wystarczy?

– Czy jednak nie jest daleko posuniętym optymizmem oczekiwanie, że obecny establishment jakoś się rozkruszy, że w najbliższym czasie możliwa będzie w Polsce szersza fala demokratycznej wypowiedzi, sprzeciwu społecznego?

– Ja jestem konserwatystą i nigdy nie zakładam, że jednym aktem politycznym można wszystko odmienić. Wierzę natomiast w to, że PiS może wygrać wybory w 2011 r.