Wynalazki, które zmienią życie

Elektronika

Na rynku pojawiła się niedawno czwarta wersja iPhone’a, czyli słynnego telefonu firmy Apple. Mniej więcej w tym samym czasie Steve Jobs i spółka obdarował nas też iPadem, kolejnym produk­tem, który miał ruszyć z posad bryłę świata. – Najlepszą cechą iPhone’a jest to, że kiedy przekręcimy telefon o 90 stopni, auto­matycznie zmienia się też sposób wyświetlania treści! – mówią złośliwi. Z kolei iPad to tablet, czyli komputer prawdziwie przenośny – przypominający tabliczkę pozbawioną klawiatury (ta może być wyświetlana na ekranie). To chyba znak czasów: dwa nowe urządzenia, które, choć zgrabne i całkiem wygodne w użytkowaniu, tak naprawdę po prostu powielają istniejące już rozwiązania i są w gruncie rzeczy gadżetami. Inna sprawa, że gadżetami, któ­re sprzedają się w milionach egzemplarzy, pomimo słonej ceny. Bez względu na to, ilu jeszcze wersji iPadów i iPhonów doczeka­my się, można śmiało powiedzieć, że w szeroko pojętej elektro­nice użytkowej od dłuższego czasu panuje stagnacja. Jakie nowe wynalazki mogą ją przerwać? Przede wszystkim te, które wymagają wielkich mocy obliczeniowych. Prawo Moore’a wciąż obowiązuje, i choć możliwości kolejnych wersji procesorów przeciętny użytkownik wykorzystuje głównie na symulowanie coraz bardziej realistycznych rozbryzgów krwi wrogów na ekranie, moc oblicze­niowa może nam się przydać także przy innych okazjach, np. przy tłumaczeniu w czasie rzeczywistym, które wydaje się być odległe raptem o kilka lat. Systemy rozpoznawania mowy i przenoszenia jej na tekst wychodzą już z przedszkola, a ich możliwości przestają śmieszyć. Z odwrotnym problemem – syntezą dźwięku na podstawie tekstu – poradzono sobie już dawno temu. Programy translacyjne największy problem miały do tej pory z uwzględnieniem właściwego kontekstu podczas tłumaczenia, nie bardzo radziły sobie też z odczytaniem żartu, czy dwuznaczności. Z mie­siąca na miesiąc stają się jednak coraz bardziej wyrafinowane i choć wciąż mogą np. pomylić „zmiatacza wolnych rodników” (ang. „free radical scavenger”) z „wolnym i radykalnym ścierwojadem”, osobisty symultaniczny tłumacz na dowolny język świata wydaje się być tużtuż. Być może nawet jako aplikacja w dziewiątej wersji iPhone’a.

W naszych domach może też wkrótce zagościć jeszcze jedno urządzenie – uniwersalny czytnik prasy i książek. Oczywiście, już dziś niemal każda gazeta ma swoją wersję w internecie, coraz więcej przygotowuje się też wydań przystosowanych specjalnie do tabletów. Zdigitalizowane książki sukcesywnie pojawiają się w wirtualnych bibliotekach i księgarniach. Do ich „czytania” używa się dziś głównie dwóch urządzeń: wspomnianych wcześniej tabletów oraz czytników wyposażonych w tzw. „elektroniczny papier” (którego alternatywną nazwą jest... „elektroniczny tusz”). Każde z nich ma jednak wady, skutecznie hamujące ich rozpo­wszechnienie. Tablety powielają wiele wad innych komputerów: ich ekrany emitują światło i męczą oczy (to często słabo uświadamiany problem, który sprawia, że 99 osób na 100 wybiera trady­cyjne słowo drukowane), a bateria stosunkowo szybko ulega rozładowaniu. Czytniki wykorzystujace technologię elektronicznego papieru nie męczą oczu (odbijają światło tak jak zwykła gazeta), ich baterie starczają na bardzo długo, ale nie pozwalają za to na odtwarzanie filmów czy innych dynamicznie prezentowanych treści. Do niedawna nie wyświetlały też kolorów. Wspólna wada obu urządzeń: każde z nich to sporych rozmiarów tabliczka, której nie da się złożyć w pół albo zgiąć.

Trudno stwierdzić, czy wygrają czytniki czy tablety. Osobiście stawiam na konkurenta, który pogodzi oba standardy. Będzie to urządzenie elastyczne, wyświetlające kolory i filmy wideo oraz niemęczące wzroku. Na jego dysk automatycznie ściągną się najświeższe wydania gazet i magazynów. Niemal dowolną książkę będzie można kupić jednym kliknięciem (a raczej muśnięciem pal­ca, gdyż obsługiwać się go będzie za pomocą ekranu dotykowego). Baterię trzeba będzie ładować raz na kilka dni. „Urządzenie, które uratowało prasę”, pojawi się do końca następnej dekady.