Przegląd prasy

WYSZUKIWANIE - 5183 WYNIKÓW

Pierwsza strona Poprzednia strona strona 11 z 15 Następna strona Ostatnia strona

W pół drogi do wolności

Skazani w Wąsoszu mówią, że na co dzień nie ma tu zwierzania się ze swoich problemów. Każdy ma swoje, ceni się tych, którzy nie wyciągają ich na zewnątrz. Medytacja to również cisza. Ale w niej pociąga ich wolność.

Różnymi drogami przedziera się prawda

W liczbie ok. 10 tys. pielgrzymi uczestniczyli we Mszy św., sprawowanej przy konfesji św. Piotra w Bazylice Watykańskiej, co stanowiło wielkie wyróżnienie. W dodatku Eucharystii przewodniczył kard. Tarcisio Bertone, najbliższy współpracownik Ojca Świętego

Punkt startowy na drodze nawrócenia

Polscy katolicy, w sporej części, bo przecież nie wszyscy, zatracili poczucie popełnianego grzechu. Mamy stępione sumienia. W programie duszpasterskim na nowy rok liturgiczny Kościół w Polsce postanowił te uśpione sumienia budzić

Coraz więcej ludzi w drodze

Migracja – to słowo, za którym kryją się zarówno wielkie nadzieje, jak i wielkie ludzkie dramaty. Niedziela, 17 stycznia 2010

W pół drogi do wolności

W drodze do ziemi obiecanej

Mówiąc o świecie Biblii, nie możemy milczeć o Bogu. Ja mogę powiedzieć o Nim tylko to, kim jest dla mnie. By to zrobić, muszę opowiedzieć o moim życiu, na które dziś, dzięki Biblii, patrzę inaczej niż przed laty.

Znaki na drodze do Emaus

Chcesz naprawdę rozpoznać swoje powołanie i odkryć czego Bóg oczekuje od Ciebie? Realizuj najpierw to, czego Bóg oczekuje od wszystkich. Uważaj byś sobie nie zrobił „Boga prywatnego”; bożka, którego sam sobie odkryłeś, któremu Ty wyznaczasz spotkanie. eSPe, 87/2009

Żydzi i chrześcijanie na wspólnej drodze

Można być w drodze na dwa różne sposoby. Gdy liczy się tylko cel drogi przechodzimy drogę, która w zasadzie służy tylko dojściu do celu. I można być w drodze, nie znając z góry jej przebiegu, a nawet – w skrajnej sytuacji – nie wiedząc dokąd ona prowadzi. Gdy cel jest zakryty, sama droga staje się niejako celem. Więź, 4/2007

Nikt nie przejdzie twojej drogi

Każde pielgrzymowanie zaczyna się od jakiegoś wezwania, niekoniecznie tak spektakularnego jak powołanie Abrahama. Najczęściej przecież decyzja, by wyjść „z ziemi rodzinnej i z domu swego ojca", rodzi się stopniowo i bez fajerwerków. List 7-8/2007

DODANE 09.11.2014 00:10 załącznik