Spełnienie w Eucharystii, liturgii i posłudze kapłańskiej

Córki Świętego Pawła zaś tuż przed wojną wyjechały na rekolekcje do Włoch i później nie mogły już wrócić. S. M. Saveria zmarła w 1942 r., rok po niej – kandydatka Jankowska i nasze zgromadzenie po wojnie musiało zaczynać na nowo. 29 kwietnia 1946 r. – po miesiącu powojennej podróży – przyjechały z Włoch s. M. Timotea Bovetti, s. M. Aurea Ciraulo i s. M. Jadwiga Wrońska – pierwsza Polka po złożeniu profesji wieczystej we Włoszech. Początkowo gościny udzieliły nam Siostry Zmartwychwstanki, a po miesiącu siostry zamieszkały przy al. Wolności, później Hoene-Wrońskiego, by po 3 latach osiąść we własnym domu przy ul. Kapucyńskiej. W ten sposób Zgromadzenie Uczennic Boskiego Mistrza zaczęło się rozwijać w powojennej sytuacji polskiej.

– Dobrze pamiętam ks. Józefa Łabędzia... Z jaką intencją Wasz założyciel – bł. Jakub Alberione wysłał Was do Polski?

– Rodzina paulińska powstała dla szerzenia Słowa Bożego. Podobnie jak stale podkreśla Ksiądz Infułat, że „Niedziela” ma być drugim wikariuszem dla proboszcza, ks. Alberione mawiał, że mikrofon ma być amboną dla kapłanów. Chodziło o to, żeby Słowo Boże dotarło do każdego człowieka. Taki jest cel rodziny paulińskiej – ewangelizacja świata nowoczesnymi środkami społecznego przekazu, a my przez życie modlitwy i ofiary mamy być korzeniem tejże rodziny zakonnej.

– Jak na tle współczesnych środków przekazu wygląda charyzmat Waszego zgromadzenia?

S. M. Cecylia Wilk: – Zadaniem naszego zgromadzenia jest czcić Jezusa Mistrza – Drogę, Prawdę i Życie – w potrójny sposób: w Eucharystii, w kapłaństwie i liturgii. Naszym pierwszym zadaniem jest wieczysta adoracja Pana Jezusa, którą odprawiamy w sposób szczególny w intencji środków społecznego przekazu, wynagradzanie Panu Bogu za grzechy popełniane przez mass media i błaganie za wszystkich apostołów środków komunikowania. Nasz Założyciel podkreślał, że kiedy my adorujemy Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie, w drukarniach na całym świecie jest drukowane Słowo Boże, ale również słowo pochodzące od Złego. I my mamy wypraszać łaskę światła Ducha Świętego dla apostołów Ewangelii, ale także łaskę nawrócenia dla wszystkich, którzy czynią zło poprzez środki masowego przekazu.

– Aspekt modlitwy i adoracji jest bardzo ważny, może zbyt mało zwraca się dziś na to uwagę. Wszak działalność zgromadzenia to przede wszystkim najgłębsza modlitwa...

– Nasz Założyciel wyznaczył nam zadanie: być korzeniami tego wielkiego drzewa (wł. „albero” – drzewo), jakim nazywał Rodzinę Świętego Pawła, rodzinę paulińską. Mamy być podstawą tego drzewa, czyli przez modlitwę i ofiarę pozyskiwać soki ożywiające działalność tej wielkiej rodziny. Ks. Alberione często powtarzał, że każda uczennica winna być tą, która wyprasza moc Ducha Świętego dla apostołów nowej ewangelizacji. Mamy być otwarte na zmiany społeczne i na potrzeby Kościoła. To ogromna odpowiedzialność.

– Jesteście Zgromadzeniem Świętego Pawła – Apostoła Narodów, co już jest w jakimś sensie siłą wybuchową dla każdego znającego teksty św. Pawła, który powiedział: „Dla mnie żyć to Chrystus” (por. Flp 1, 21). Jak charyzmat Waszego zgromadzenia i zadania apostolskie przekładają się na zwykłe życie siostry – uczennicy Boskiego Mistrza?

– Jak sama nazwa wskazuje, jesteśmy uczennicami, czyli tymi, które słuchają Chrystusa, karmią się Jego słowem i żyją Nim. Założyciel uczył nas, że Jezus Mistrz jest dla nas Drogą, Prawdą i Życiem, czyli istnieje potrzeba uświęcenia umysłu, woli i serca, przemiany całej osoby.

Ks. Alberione polecił nam czytać i zgłębiać Listy św. Pawła i wskazywał, że nasze dążenie do świętości ma być takie jak to, które przenikało św. Pawła: aby żył we mnie Chrystus. Codzienna Eucharystia i adoracja eucharystyczna jest naszym pierwszym, zasadniczym obowiązkiem i przywilejem, jest największą łaską dnia, z której czerpiemy siłę. Oprócz dziękczynienia szczególnie ważne dla nas, uczennic Boskiego Mistrza, jest błaganie za nowoczesne środki komunikowania i wynagradzanie za grzechy popełniane przez te środki. Nasze apostolstwo obejmuje także działalność liturgiczną. Pragniemy ukazywać piękno i akcentować godność liturgii świętej, m.in. poprzez śpiew, szaty liturgiczne projektowane także przez nasze siostry, architekturę, pisanie ikon. Wyposażenie wnętrza kościoła, odpowiednio ułożone kwiaty i śpiew liturgiczny – to jakby pierwsza katecheza podprowadzająca człowieka do Pana Boga. W Warszawie przy ul. Żytniej 11 już kolejny rok prowadzimy kurs muzyki liturgicznej, który przynależy do Papieskiego Wydziału Teologii i którego celem jest kompetentne przygotowanie osób wykonujących muzykę liturgiczną. Siostry, mając przygotowanie biblijne, służą także na uniwersytetach poprzez wykłady i prowadzenie „Lectio divina” dla wiernych. Naszą twórczość udostępniamy duchowieństwu i wiernym w prowadzonych przez nas Centrach Apostolstwa Liturgicznego.