Homoseksualiści a dopuszczanie do kapłaństwa. Aspekty kanoniczne

Jeśli skłonności homoseksualne ujawniłyby się w czasie formacji, kandydat także w tym przypadku powinien poddać się badaniu psychologicznemu i ewentualnej terapii; a po upływie trzech lat od pokonania skłonności – przejściowych – będzie mógł być dopuszczony do święceń.

Pomoc psychologiczna

JEŚLI JEST KONIECZNA. Poradnictwo psychologiczne jest domniemane przez kanony 241, § 1; 1029; 1031, § 1 i 1051, 1º, gdy chodzi o przyjmowanie do wyższego seminarium i dopuszczanie do święceń, a wspomniane wyraźnie w kanonie 642, w odniesieniu do przyjmowania do nowicjatu. Należy pamiętać, że ostatnie dokumenty Stolicy Apostolskiej nie przewidują takiego poradnictwa dla wszystkich, lecz tylko w przypadkach uznanych za stosowne i za dobrowolną zgodą zainteresowanego [19] . Trzeba mieć na uwadze problemy wyłaniające się z kanonicznego punktu widzenia: stosunku między osądem psychologa a oceną odpowiedzialnych za formację w kwestii przyjęcia do seminarium i nowicjatu oraz dopuszczenia do święceń; obowiązki i prawa kandydata oraz instytucji.

Instrukcja „Il presente sussidio” podejmuje te sprawy w pkt. 38: W szczególnych przypadkach albo też zawsze gdy zda się to stosowne odpowiedzialnym za wychowanie w seminarium, dla lepszej pomocy poszczególnym kandydatom w weryfikacji powołania, będzie rzeczą pomocną – czasami wręcz konieczną – odwołanie się do specyficznych środków: badanie psychologiczne kandydata zanim rozpocznie kurs teologii; konsultacja specjalistyczna, nawet o charakterze psychoterapeutycznym. Psychologia opierająca się na chrześcijańskiej antropologii może stanowić istotną pomoc w ocenie zaistnienia cech charakteru wymaganych w posłudze oraz w rozeznawaniu, czy wybór święceń dokonany przez kandydata jest owocem aktu wolności będącej czystą autoafirmacją osobowości pragnącej stać się jak „alter Christus” [20] , czyli chcącej w pełni upodobnić się do Chrystusa. Z drugiej strony psychologia taka wspiera dojrzewanie osobowe kandydata na drodze do celu i ukazuje odpowiedni program formacyjno-wychowawczy. Mogą bowiem istnieć podświadome przeszkody tej koniecznej autotranscendencji kandydata do święceń, które trzeba usunąć, by mógł on dać wolną i odpowiedzialną odpowiedź na łaskę powołania przez Boga [21] .
Należy stwierdzić, że według Instrukcji „In continuitá”, głęboko zakorzenione skłonności homoseksualne stanowią przeszkodę w procesie interioryzacji i wykazującemu je trudno podjąć rzeczywiście wolną decyzję, a przez to nie nadaje się on do posługi kapłańskiej. Poradnictwo psychologiczne może pełnić dwojaką funkcję: rozeznawania, przed wstąpieniem do seminarium bądź nowicjatu, stopnia dojrzałości kandydata i zaburzeń psychicznych, które mogłyby podważyć lub wykluczyć przydatność kandydata, np. w przypadku istnienia głęboko zakorzenionych skłonności homoseksualnych; natomiast w przypadku takich skłonności o charakterze przejściowym – funkcję współdziałania w zakreśleniu owocnej drogi formacyjnej, stosownej w przezwyciężaniu takich skłonności.