Pogłębiona wiara prababci

Wiara jak oddychanie

Dr Tadeusz Szawiel, socjolog z Warszawy: – Kościół jest powszechny, ale wiara lokalna. Analizując fenomen Piekar i odrębności religijnej Ślązaków trzeba pamiętać o kontekście regionalnym, o różnicach między religijnością zasiedziałych mieszkańców Śląska i napływowych, np. mieszkańców z Pomorza. To zupełnie różne wiary.

Ks. dr Arkadiusz Wuwer, socjolog z Katowic: – Gdybym zapytał moją mamę, dlaczego chodzi co rano do kościoła, to odpowiedziałaby mi pytaniem: a po co codziennie gotuje się obiad? Dla kobiet na Śląsku udział w Kościele jest naturalny jak praca i oddychanie.

Bez refleksji? Ks. Wuwer: – Przeciwnie. Religijność kobiet, szczególnie młodszych, jest coraz bardziej pogłębiona, jakościowo lepsza. Kobiety lepiej precyzują cele, wiedzą, czego szukają w Kościele. Pogubione we współczesnym świecie, szukają oparcia w religii.

Siła kobiet w grupie

Anna, 34 lata, nauczycielka polskiego w gimnazjum. Jedno dziecko, rozwiedziona. Nie głosuje w wyborach: – Po co? I tak nie mam żadnego wpływu na to, co się dzieje. W Kościele denerwuje ją najbardziej zaangażowanie księży w politykę.

Z czym kojarzy jej się wiara? – Z babcią, bo to ona nauczyła mnie modlitwy. I z pomaganiem. Księża mają się trzymać z daleka od telewizora, oni są od Mszy, pomagania biednym dzieciom, starym ludziom, bezrobotnym, a nie politykowania. A, i jeszcze z otwarciem i tolerancją. W niemieckim Dortmundzie, gdzie mieszka siostra Anny, żaden ksiądz nie ośmieli się powiedzieć, że nie wolno mieszkać razem przed ślubem albo żyć w konkubinacie: – Gdybym sprawdziła przed ślubem mojego męża, dziś nie byłabym rozwódką.

Po co przyszła na tę pielgrzymkę? Anna śmieje się: – Bo to taka feministyczna pielgrzymka. Lubię poczuć siłę kobiet w grupie, a na czele Matka Boża Piekarska. Razem możemy więcej. Do kościoła chodzi przynajmniej dwa razy w tygodniu: w niedzielę i na Mszę szkolną z synem. Razem z dzieckiem czytają Biblię. W maju codziennie na majowe, w październiku na różaniec. – Po pierwsze: tak robię, jak mnie wychowano, po drugie: w kościele czuję się bezpiecznie.