Czego pragniesz?

– Jakie jest Księdza zdanie na temat programu katechezy w szkołach?

– Boję się, żeby lekcja religii nie stała się przedmiotem wzbogacającym jedynie intelektualnie. Widzę duże niebezpieczeństwo w tym, że dla części osób to, że uczęszczają na katechezę jest wystarczającym powodem, aby powiedzieć, że są w Kościele. Niestety, dobrze wiemy, że nie wszyscy katechizowani praktykują wiarę przez kontakt z sakramentami. Wiele lat byłem katechetą i na to, co się dzieje w polskich szkołach patrzę z niepokojem, a nawet lękiem.

– Mam wrażenie, że przygotowanie do przyjęcia sakramentu bierzmowania to ostatni dzwonek, aby zatrzymać młodego człowieka w Kościele.

– Sukcesem byłoby, gdyby w czasie tego przygotowania każdy nawiązał osobiste przymierze z Jezusem. Dałoby to gwarancję, że młody człowiek zaraz po otrzymaniu sakramentu nie odejdzie z Kościoła w siną dal. To przykre, ale zdarza się, że młodzież traktuje bierzmowanie jak rzecz, która może się „przydać” na wypadek ewentualnego ożenku.

– Czy osoby przygotowujące młodzież do bierzmowania nie widzą tego, że niektórzy faktycznie upatrują w nim ostatniej „usługi”, jaką Kościół ma im do zaoferowania i że zaraz po otrzymaniu dokumentu znikną z Kościoła?

– Widzą.

– To dlaczego przyzwalają na udzielanie sakramentu tym, którzy są tego niegodni? Przecież to kpina z rzeczy świętych.

– To wszystko nie jest takie proste, więc proszę mi pozwolić dalej na to pytanie nie odpowiadać.

– Co wtedy, kiedy chcę być w Kościele, ale nie zgadzam się do końca z jego nauczaniem?

– Nie zgadzam się, bo nie rozumiem?

– Nie zgadzam się, bo nie uważam go za słuszne.

– Wtedy łatwo ulec ukrytej pokusie pychy – ja wszystko wiem lepiej, a doktorzy Kościoła i papieże byli naiwniakami. W sytuacji, kiedy mam wątpliwości powinienem prosić o argumenty, spotykać się z ludźmi, którzy mogliby odpowiedzieć na moje pytania. Osobiście nie obrażam się na młodych ludzi, którzy mają wątpliwości i ostro stawiają pewne kwestie. Boję się natomiast o tych, którzy z zewnątrz są pokorniutcy, a wewnątrz ich głów kłębią się myśli: to jedna wielka bzdura.

– Czyli nie mogę być w Kościele jedną nogą?

– Proszę o jakiś przykład.

– Wierzę w Boga, chodzę na Msze święte, ale mieszkam z chłopakiem przed ślubem, jeżdżę na gapę autobusem, ściągam na egzaminie...

– Nie, w Kościele nie można być jedną nogą. To prowadzi do schizofrenii.

– Czy młodzi ludzie potrzebują Kościoła?

– Z całym przekonaniem mówię: Tak.

– Czy Kościół potrzebuje młodych?

– Tak.

– A kto kogo bardziej?

– Jeden bez drugiego się nie obejdzie.

Ks. dr PiotrGąsior - kapłan archidiecezji krakowskiej, obecnie redaktor naczelny Niedzieli Małopolskiej. Tłumacz i autor tekstów o św. Joannie Beretcie Molli. Autor wielu książek, m.in. Miłość bez lęku,Pokochać ukochanego, O miłości prawdziwej, Dlaczego święta Joanna?,Mistrz mojego myślenia czyCo ksiądz o tym sądzi? Prywatnie pasjonat wypraw rowerowych i  spływów kajakowych. Inne ulubione formy rekreacji to: pływania, narciarstwo i majsterkowanie.