ABC księdza

Najpiękniejsze radości, które obficie towarzyszyły początkom naszego kapłaństwa, są na zawsze związane w naszych wspomnieniach z głębokim przeżyciem, jakiego doświadczyliśmy 8 stycznia 1905 r. w Bazylice Watykańskiej, z okazji pełnej chwały beatyfikacji tego pokornego kapłana Francji, którym był Jan Maria Chrzciciel Vianney” – napisał św. Jan XXIII w encyklice „Sacerdotii nostri primordia”.

Wzór życia kapłańskiego

Papież dobroci był zafascynowany postacią i duchowością św. Jana Marii Vianneya. Dał temu wyraz nie tylko w encyklice „Sacerdotii nostri primordia”, napisanej w setną rocznicę śmierci świętego proboszcza z Ars – postać tego świętego ma ważne miejsce również w zapiskach duchowych św. Jana XXIII. Z jego „Dziennika duszy” dowiadujemy się, że św. Jan Maria Vianney był tym świętym, do którego duchowości sięgał kleryk Angelo Giuseppe Roncalli podczas rekolekcji przed święceniami diakonatu, które odbywały się w dniach 9-18 grudnia 1903 r. Dla Papieża dobroci święty z Ars jest wzorem życia kapłańskiego.

Papież w swojej encyklice zachęca kapłanów, „by żarliwym sercem rozważali cudowny wzór świętego męża”. Wskazuje kapłanom na wielką wartość ascezy kapłańskiej i przypomina o konieczności realizacji w życiu i posłudze kapłańskiej rad ewangelicznych: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa.

Wzór ewangelicznego ubóstwa i czystości

Dla św. Jana XXIII patron proboszczów jest przykładem ewangelicznego ubóstwa. Równocześnie Ojciec Święty wskazuje na cnotę czystości i ducha posłuszeństwa: „Jan M. Vianney, jak wstrzemięźliwością w rzeczach zewnętrznych, tak też jako wzór promieniował w dobrowolnym umartwieniu ciała. (...) Ten ascetyczny sposób życia, którym należy utrzymać czystość kapłańską, sprawia, że duch kapłana nie tylko nie zamyka się w jałowym samolubstwie, lecz staje się bardziej usłużny i szerzej otwarty wobec potrzeb braci” – napisał Papież dobroci.

Modlitwa w życiu kapłana

Jednymi z najważniejszych tematów poruszonych w encyklice „Sacerdotii nostri primordia” są modlitwa w życiu kapłana i kult Eucharystii. Święty Jan XXIII wskazuje kapłanom jako wzór męża modlitwy świętego proboszcza z Ars. „Dzisiejszym kapłanom, którzy niekiedy zwykli wynosić skuteczność działalności zewnętrznej ponad słuszną miarę i tak łatwo z własną swoją szkodą hołdują ruchliwości w posłudze, jakże na czasie, jakże zbawiennym jest przykład nieprzerwanej modlitwy ze strony tego męża, który całkowicie pogrążył się w zaspokajaniu potrzeb dusz!” – podkreślił papież.

Ojciec Święty w encyklice wymienia różne praktyki kapłańskiej pobożności, a mianowicie: codzienne odprawianie rozmyślania, pobożne nawiedzanie Najświętszego Sakramentu, odmawianie Różańca, staranny rachunek sumienia, codzienne odmawianie brewiarza. Zachęca kapłanów do pobożności eucharystycznej: „Kult Eucharystii, jeśli jest gorący, pilny, gorliwy, ten wywiera skutek: doskonałość duszy kapłana ożywia się, wzrasta, a w spełnianiu apostolskiej służby przypływają mu nadprzyrodzone siły, w jakie mężni pracownicy Chrystusa muszą być zawsze wyposażeni” – przypomina.

Apostoł konfesjonału

W życiu, posłudze duszpasterskiej i duchowości św. Jana Marii Vianneya ważne miejsce zajmował konfesjonał. Święty z Ars był apostołem konfesjonału. „Dzięki bowiem długiemu zasiadaniu w konfesjonale poznał ponure ruiny spowodowane pożądliwością ciała. Z tego powodu lamentował: «Gdyby nie było dusz bardzo niewinnych, które wynagradzają Bogu, znieważanemu naszymi występkami, ileż i jakie srogie kary musielibyśmy ponieść!». A ponieważ mówił z doświadczenia, zachęcał słuchaczy w taki sposób: «Czyny pokutne opływają w takie radości i w takie pociechy, że gdy się ich raz dozna, nigdy nie można się bez nich obyć... Na tej drodze jedynie pierwsze kroki są trudne»” – napisał Ojciec Święty. „Niechże więc kierownicy dusz, za przykładem Proboszcza z Ars, starają się oddać chętnie i z powinnym przygotowaniem doktrynalnym, tak niezmiernie ważnemu obowiązkowi, gdyż w gruncie rzeczy tu miłosierdzie Boże triumfuje nad złością ludzką i tu ludzie, obmyci z win, bywają pojednywani z Bogiem” – zachęcił Papież dobroci.

Chociaż od wydania encykliki mija 60 lat wciąż pozostaje ważna i aktualna dla każdego księdza.