Budowanie wspólnoty (Program duszpasterski Kościoła w Polsce na lata 2010-13)

KS. IRENEUSZ SKUBIŚ: – Stajemy wobec nowego programu duszpasterskiego. Prosimy dyrektora Wydziału Duszpasterstwa Kurii Metropolitalnej w Częstochowie – ks. kan. dr. Andrzeja Kuliberdę o wprowadzenie do dyskusji na ten temat.

KS. ANDRZEJ KULIBERDA: – Kościół w Polsce od kilku dziesięcioleci wyznacza na najbliższe lata cele, ustala programy, akcentując pewne sprawy. Właśnie zakończyliśmy w Kościele w Polsce program pięcioletni i rozpoczynamy nowy. Jego temat to: „Kościół jako komunia”.

To Sobór Watykański II, a następnie Synod Biskupów w 1985 r. uznały budowanie wspólnoty z Bogiem i między ludźmi za podstawowe zadanie Kościoła, definiujące jego istotę, naturę. Jan Paweł II w liście apostolskim na nowe – trzecie tysiąclecie chrześcijaństwa nazwał „Kościół szkołą komunii”, szkołą jedności.

Trzeba przypomnieć, że na naszym gruncie teologia komunii była rozwijana przez polskich pastoralistów, a szczególnie przez sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, który wokół tej idei zbudował program oazowy.

Liczne inicjatywy w wymiarze ogólnopolskim i diecezjalnym, a przede wszystkim parafialnym, będą zmierzać w tym roku do tego, by w poszczególnych ludziach odnowić czy też zrealizować, a w niektórych przypadkach zapoczątkować komunię z Bogiem i wzmocnić komunię z ludźmi.

Wszyscy winniśmy zachwycić się tym, że choć przepaść między Stwórcą a człowiekiem jest przeogromna, Bóg zechciał wejść w Jezusie Chrystusie w komunię z człowiekiem. Warto to sobie uświadomić i wielbić Boga za możliwość uczestnictwa w tej komunii.

KS. KSAWERY SOKOŁOWSKI: – Nie wszyscy zdają sobie sprawę z tego, jak wielkim bogactwem naszego Kościoła są ogólnopolskie programy duszpasterskie. W niektórych Kościołach lokalnych, np. w Kościele włoskim, opracowywane są diecezjalne lub regionalne programy duszpasterstwa. W Polsce skoncentrowanie w skali całego kraju duszpasterstwa wszystkich diecezji, wszystkich parafii na jednym temacie, na wspólnych działaniach – czy to formacyjnych, czy charytatywnych – wzmacnia poczucie bycia jedną wielką wspólnotą Kościoła.

KS. MARIUSZ FRUKACZ: – Program duszpasterski na ten rok akcentuje trzy kierunki działania: formację w oparciu o Pismo Święte, troskę o pogłębione przyjmowanie sakramentów oraz troskę o pełniejszy udział w liturgii. Wyraźnie bazuje na myśli ks. Blachnickiego, którego proces beatyfikacyjny jest bardzo zaawansowany.

KS. BOGDAN ŻUREK: – Wielkim skarbem ruchu oazowego są ludzie, których spotykamy w naszych parafiach. Są oni bardzo zatroskani o to, by być w komunii z Bogiem, a owocem tej komunii jest ich współdziałanie ze wspólnotą Kościoła, jaką jest parafia. To ludzie bardzo otwarci na współpracę, współdziałanie parafii i chętnie angażujący się w ewangelizację. Komunia z Bogiem przekłada się u nich na troskę o komunikację wzajemną dóbr duchowych, owocuje pogłębieniem osobowych relacji z drugim człowiekiem. Może warto podjąć trud wychowania podobnej generacji polskich katolików.

KS. JACEK MOLKA: – Publikacja zawierająca wytyczne do programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce na lata 2010-13 nosi tytuł: „W komunii z Bogiem. Kościół domem i szkołą komunii”. Bez wątpienia duszpasterze znajdą w niej propozycje wielu cennych inicjatyw – ta książka winna stanowić ich częstą w tym roku lekturę. Znajdą w niej inspiracje do konkretnych działań duszpasterskich, a nawet do coniedzielnych homilii.

Przejrzałem wypowiedzi internautów odnośnie do tego programu. Pośród postulatów na uwagę zasługuje ten, aby więcej czasu poświęcić na celebrację Komunii św. – by nie była rozdzielana w pośpiechu, by można bardziej ten akt przeżyć.

KS. MARIUSZ FRUKACZ: – Wśród konkretnych wytycznych programu warto zauważyć i ten, który postuluje wspólną modlitwę świeckich i duchownych słowami brewiarzowej Liturgii Godzin. Jest to apel o przywrócenie w naszych wspólnotach parafialnych przynajmniej nabożeństwa Nieszporów.

KS. IRENEUSZ SKUBIŚ: – Chciałbym powrócić do rzeczy pryncypialnych, a mianowicie do stwierdzenia, że obecny program duszpasterski ma swoją teologię, ale ma i swoją pewną mądrość. Nawiązuje ona do działalności ks. Franciszka Blachnickiego. Znałem go osobiście i wspomnę o kilku szczegółach z jego życia, które rzutują na obecny program. Został wikarym w śląskiej parafii Rydułtowy, skąd pochodził franciszkanin z Niepokalanowa br. Iwo Achtelik. To on zachęcił ks. Blachnickiego, żeby zainteresował się ideami i pomysłami o. Maksymiliana Kolbego. Ks. Franciszek pojechał do Niepokalanowa – a były to lata 50. ubiegłego wieku – i tam nabrał zapału do swojej pracy społecznej. Zaowocowała ona powstaniem Krucjaty Wstrzemięźliwości i wydawaniem dodatku do „Gościa Niedzielnego” pt. „Niepokalana Zwycięża” – chodziło o sprawy walki o trzeźwość narodu. W trakcie tej działalności ks. Blachnicki trafił do więzienia, a potem podjął studia na KUL-u. Tam zrodził się pomysł zwrócenia uwagi na Pismo Święte w życiu chrześcijańskim. Doszedł do przekonania, że bazą dla polskiej myśli pastoralnej, dla duszpasterstwa polskiego ma być Pismo Święte. Wkrótce powołał do życia oazy, które tysiącom młodzieży dały solidną formację maryjną, biblijną i liturgiczną.