Psychiatria w służbie totalitaryzmu

Pranie mózgu, robienie wody z mózgu, zdefiniowanie kogoś jako niepoczytalnego wariata, cudaka, psychola, oszołoma – to wszystko już było. Takimi metodami posługiwały się reżimy totalitarne w Rosji carskiej i sowieckiej, a także komuniści w Chinach, Korei, na Kubie, w Niemczech Wschodnich. Ale także w państwach demokratycznych kneblowano wolność słowa i zamykano usta politycznym przeciwnikom przy pomocy politycznej poprawności. Zasadniczym elementem poprawności politycznej jest uznanie przeciwnika za wariata, psychola, oszołoma. Tak właśnie – jeżeli brakuje logicznych argumentów, aby z przeciwnikiem polemizować, aby przeciwstawić faktom fakty, kiedy prawda kłuje w oczy – wtedy należy kogoś określić mianem wariata. I wtedy można mu faktycznie zamknąć usta, uczynić niewiarygodnym przed społeczeństwem i opinią publiczną. Takiemu „wariatowi” można nałożyć swoistego rodzaju medialny kaftan bezpieczeństwa, zakneblować medialnie i nie dopuścić do głosu, zepchnąć do jakiejś niszy i na margines życia społecznego. Kogoś, kto zostanie zdefiniowany jako niepoczytalny, psychol, wcześniej czy później opuszczą nie tylko zwolennicy, ale nawet najbliżsi przyjaciele, rodzina, a nawet ukochana kobieta. Wiem coś o tym z własnego gorzkiego doświadczenia.

Był rok 1985, siedziałem już kilka miesięcy w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie, kiedy pod koniec jednego ze standardowych przesłuchań pułkownik bezpieki dał mi propozycję nie do odrzucenia: albo przyznaję się do winy, a wtedy posiedzę „tylko trochę”, albo zrobią ze mnie wariata i wtedy do końca życia nie wyjdę ze szpitala psychiatrycznego o zamkniętym rygorze. Ostatecznie prokurator w akcie oskarżenia przed sądem stanu wojennego zażądał dla mnie 15 lat więzienia.

Wyrok na Jarosława Kaczyńskiego

Sąd Rejonowy w Warszawie skazał Jarosława Kaczyńskiego na obowiązkowe, pod przymusem, badanie psychiatryczne. Piszę celowo „skazał”, chociaż formalnie nie był to wyrok, a jedynie postanowienie, datowane 14 czerwca 2011 r. Faktycznie jednak jest to wyrok na Kaczyńskiego i ewidentna represja karna jak w systemie totalitarnego komunizmu. Założeniem było: albo Kaczyński podda się przymusowemu badaniu psychiatrycznemu, albo zostanie na nie doprowadzony pod przymusem. W obu przypadkach zostanie skompromitowany jako obywatel, który nie szanuje państwa prawa, a medialnie będzie można wmówić ludziom, że i tak jest chory psychicznie, czyli jest wariatem. W ten sposób będzie można skutecznie wyeliminować byłego premiera rządu Rzeczypospolitej, a obecnie lidera opozycji parlamentarnej, antykomunistę i działacza niepodległościowego. W dodatku sąd nie sprecyzował, czy Kaczyński ma być umieszczony w zakładzie psychiatrycznym na obserwacji, czy też wystarczy, że zgłosi się na badanie przed komisją lekarską. Istnieją uzasadnione obawy, że sądowi chodziło o izolację byłego premiera w szpitalu.

Szczególnie niebezpieczny jest fakt, że sąd wydał „wyrok” na Jarosława Kaczyńskiego zgodnie z obowiązującym prawem, chociaż nie żyjemy już w PRL, ale w III RP. Dlatego ten „wyrok” na Kaczyńskiego stanowi kolejny dowód degeneracji państwa, dokonującej się za sprawą rządzącej dziś ekipy. Oto sąd sprzeniewierza się swej konstytucyjnej niezawisłości i odgrywa wobec „zleceniodawców z góry” rolę służalczą. Nęka, szykanuje i upokarza wybitnego, stojącego na czele opozycji męża stanu. Sąd – naruszając elementarne standardy cywilizowanego państwa – jakby działając na polityczne zlecenie, dezawuuje lidera politycznej konkurencji w przeddzień parlamentarnych wyborów. Tego rodzaju sąd hańbi polski wymiar sprawiedliwości.

Jednocześnie zaś sąd popełnia wyjątkowej miary niegodziwość. Wobec osoby poddanej przymusowym badaniom psychiatrycznym zasiewa w opinii publicznej wątpliwość, co do jej poczytalności i czyni jej niepowetowaną krzywdę. W ten sposób przekroczono w Polsce kolejną granicę podłości i politycznego barbarzyństwa. Uczyniono kolejny krok w kierunku resowietyzacji. W Związku Sowieckim ludzi wybitnych i niepokornych władza poddawała przymusowej opiece psychiatrów. Czy to przypadek, że tego rodzaju praktyki wracają do łask w Polsce rządzonej przez Donalda Tuska i to w okresie, kiedy proklamowane zostało obowiązkowe pojednanie z Rosją Władimira Putina, niegdyś wysokiego funkcjonariusza KGB?

Świadectwo Władimira Bukowskiego

Władimir Bukowski (ur. 1942), zwany „sumieniem demokracji rosyjskiej”, to człowiek, który 45 lat temu przekazał na Zachód prawdę o tym, jak w Rosji sowieckiej KGB dokonuje zbrodniczych eksperymentów medycznych z wykorzystaniem psychiatrów, aby zwalczać opozycję demokratyczną i antykomunistyczną. Uczony pisarz, humanista sam został za swą działalność przeciwko reżimowi sowieckiemu skazany łącznie na 16 lat więzienia w łagrach Gułagu i na 12 lat – w zamkniętym szpitalu dla wariatów, gdzie torturowano go psychicznie, usiłując zmienić jego osobowość.

Władze sowieckie uznały Bukowskiego za wariata, bowiem tylko wariat, osobnik psychicznie chory mógł walczyć z reżimem komunistycznym i twierdzić publicznie, że jest to reżim zbrodniczy i ludobójczy.